MONOCHROME

De man achter Sammary, een muzikale studie over de mens, is de Duitse multi-instrumentalist Sammy Wahlandt. Voordat hij zangeres Stella Inderweisen ontmoette, zong en speelde hij dit album helemaal zelf vol, maar hij koos uiteindelijk voor Stella als zangeres. Gaandeweg kreeg zij gezelschap van twee andere dames: Marie Stenger en Larissa Pipertzis, die net als Stella elk drie nummers zingen. Inmiddels heeft Wahlandt ook een band geformeerd en zal er ook een toneelstuk op basis van zijn muziek worden opgevoerd, al vraag ik mij af hoe je met de 43 minuten van Monochrome een avondvullend programma kunt samenstellen. De verschillende stemmen zijn een goede aanvulling op de muziek, want de composities zijn niet echt indrukwekkend qua originaliteit of instrumentale virtuositeit. De langste van de elf tracks klokt net boven de vijf minuten, dus tijd voor een mooie opbouw of voor fraaie solo’s is er nauwelijks. Sweet Affliction klinkt meer als een popsong maar de orkestraties zijn erg prettig. Zo ligt 220, gezongen door Marie Stenger, dichter tegen de popmuziek aan met een vrij eenvoudig pianomelodietje als basis. Het steviger tweede deel met gitaren brengt echter wat meer leven in de brouwerij. De song Killing Another Person schurkt tegen metal aan, terwijl de titeltrack weer veel meer richting wave gaat. Een allegaartje dus zonder echte hoogtepunten, maar als visueel spektakel mogelijk wel interessant.