Jonathan Badger is een Amerikaanse gitarist die een muziekgenre beoefent dat hij zelf omschrijft als ambient. Op Metasonic produceert zijn gitaar zowel een digitaal als een analoog signaal. Het digitale signaal stuurt twee verschillende synthmodules aan, waarvan er één samples bevat van orkestrale instrumenten. Het analoge signaal wordt via een geluidsprocessor gemodelleerd door twee versterkers. Vervolgens worden alle signalen samengebracht in een 14-kanaals mixer en dan nog eens door een loopingapparaat gestuurd, geschikt om vier audiotracks te ‘lagen’ en te verweven. Het signaal vanuit dit apparaat wordt teruggestuurd naar de mixer en vervolgens doorgegeven aan de eindversterker. Het resultaat is een verzameling van, voor mijn beleving, onsamenhangende klanken die wel enigszins rustgevend zijn, maar geen herkenbare melodie bevatten. De gitaar als basisinstrument is amper terug te horen door de gebruikte technieken. De twaalf tracks zijn goed voor nog geen halfuur muziek en dat mijns inziens maar goed ook. Het is ongetwijfeld origineel en knap gedaan, maar mooi kan ik Metasonic absoluut niet vinden.
ENGLISH:
Jonathan Badger is an American guitarist who makes a type of music that he himself describes as ambient. His guitar is rigged to produce two separate signals – one digital and one analogue. The digital signal then drives two different synth modules, one of which contains samples of orchestral instruments. The analogue signal is manipulated by a sound processor and distributed to two amplifiers. Then all of these signals are recombined in a 14-channel mixing board attached to a looping system, suitable for layering up to four separate tracks into a loop. This loop is then fed back into the mixer and the whole is then passed out to an amplifier. In my view, this results in a collection of disjointed sounds that could be regarded as ‘calming’ but contain no traces of a recognizable melody. Because of the processing detailed above, the originating guitar sound is barely discernable. The twelve tracks on Metasonic here do not add up to a half an hour, which was a relief to me. No doubt that this is original and cleverly done – but I cannot call it pleasant.