LONG FORGOTTEN WORDS

Het Duitse zestal Esthetic Pale opereert al heel wat jaren in de art- en progressieve rock. Desondanks is Long Forgotten Words (2005) pas het derde album van de band; de andere twee - Tales From An Ancient Realm (1996) en Hope (2000) heb ik kennelijk gemist. De muziek en teksten zijn grotendeels geschreven door gitarist Matthias Ibelshäuser. In de bezetting van de band komen we ook twee zangeressen tegen, namelijk Katrin Litty en Claudia Speicher, beiden late twintigers, terwijl de vier heren van Esthetic Pale de veertig al ruimschoots zijn gepasseerd. De muziek doet denken aan de langzame stukken van Anyone’s Daughter, maar soms ook aan Solstice. De composities zijn best aardig, maar kunnen me toch niet wegblazen. De zang van de beide dames vind ik weliswaar niet storend, maar het is allerminst indrukwekkend en daarmee is tevens een zwakke schakel van Long Forgotten Words in kaart gebracht. Op sommige momenten is de samenzang zelfs onzuiver, terwijl Ibelshäusers gitaar er af en toe ook bewust of onbewust tegenaan zit en dat kan ik helaas maar matig waarderen. Zo klinkt As Far As I Can Tell - een stukje akoestische gitaar - ook niet geheel loepzuiver. De puur instrumentale stukken zijn best aardig, al klinkt het groepspgeluid erg gedateerd en nogal jaren zeventig. Ook de productie is vrij dof en sprankelt niet. 

Natuurlijk is alle symfonische muziek het waard om onder de aandacht te brengen en gehoord te worden. In het huidige, overvloedige en vaak (semi)-professionele aanbod valt een uitgave als deze wat mij betreft iets uit de toon. Ik kan dit album dan ook niet zonder voorbehoud aanbevelen.