KING ALFRED'S COLLEGE 1971 (1971), live

'The first ever live recording', zo staat er op de cover te lezen. Phil Shulman, de oudste van de drie broers, geeft uitleg in de liner notes. Simon Dupree & The Big Sound was niet meer en met drummer Martin Smith van de oude band nog in de bezetting, wilden de broers Shulman muziek maken die meer in de richting zou gaan van acts als Frank Zappa en King Crimson. Zo werden Kerry Minnear en iets later Gary Green aan de bezetting toegevoegd en na wat repetities was dit vermoedelijk één van de eerste optredens van de nieuwe band die Gentle Giant (GG) zou gaan heten. De geluidskwaliteit is zeer matig, met name tijdens het laatste deel van het album, maar het gebodene is uitermate interessant. We horen nog heel duidelijk de 'big sound' van Simon Dupree, maar naast stukken van het eerste Gentle Giant-album ook veel nummers die pas veel later of in het geheel niet meer zouden worden opgenomen voor studioalbums van GG. De veel minder voor de hand liggende structuren van de songs en het individuele vakmanschap van de jonge muzikanten waren ingrediënten die GG tot zo’n aparte en unieke band maakte. Het abrupte einde van het wat oubollige Isn’t It Quiet And Cold, de heel duidelijk door de blues beïnvloede nummers als Hometown Special en Why Not, GG’s versie van het volkslied, allemaal nostalgie in een uniek document. De uitvoering van Funny Ways heeft een redelijke geluidskwaliteit en is toch behoorlijk anders dan de versie die uiteindelijk is opgenomen in de studio en later live werd gespeeld, al is de bijdrage van wonderkind Minnear op de vibrafoon onmiskenbaar. Gary Green, die een stukje Whole Lotta Love speelt in Peel Off The Paint , met daarin ook weer de nodige vreemde onderbrekingen, is simpelweg aandoenlijk en laat horen wat een geweldige gitarist hij is. Ook tijdens dit concert etaleerden de heren al een zeer divers instrumentarium, een ander ingrediënt dat deze band een uitzonderlijke positie bezorgde in de progressieve rockmuziek. Een voorbeeld daarvan is de vibrafoon, maar ook de viool van Ray Shulman die een grote rol speelt in Plain Truth. In Alucard lijken sommige stukjes zelfs wat op Genesis - of vice versa?. De heerlijke stem van Phil miste ik wel op de latere albums.