KAYAK (1974), heruitgave

Het debuutalbum See See The Sun (1973) van Kayak is evenals het titelloze tweede album (1974) al in 1995 door Pseudonym geremasterd op cd uitgebracht. De inhoud van beide cd's is dezelfde gebleven, al is één bonustrack van plaat gewisseld. De boekjes van deze uitgaven van Esoteric Recordings zijn dikker en bevatten meer foto's en een korte biografie. Beide albums bevatten een epic van ongeveer negen minuten: Lovely Luna en They Get To Know Me, maar het tweede album is iets experimenteel dan het melodieuze debuut met songs als See See The Sun, Mammoth en Lyrics. De kwaliteit is vergeleken met de uitgaven uit 1995 strakker en helderder, waardoor vooral de zang beter uit de verf komt. Mede doordat bassist Cees van Leeuwen een Rickenbacker gebruikte, zijn de invloeden van Yes ontegenzeggelijk aanwezig. Vooral op Mouldy Wood is de oude Yes herkenbaar. Op de tweede cd staan onder meer de singles Wintertime en We Are Not Amused. Zowel Pim Koopman, Ton Scherpenzeel en Max Werner spelen toetsen, zodat de piano-, orgel-, synthesizer- en Mellotron-klanken je om de oren vliegen. Later zou blijken dat Scherpenzeel en Koopman de hofleveranciers waren voor de meeste composities. Evenzo vormt het geschoolde spel van beide heren het fundament van de band. Max Werner heeft een uniek stemgeluid, maar ik vond de latere zanger Edward Reekers beter.

In de huidige bezetting gaat Kayak veel meer richting popmuziek, maar de eerste twee albums zijn honderd procent prog. Beide behoren tot de Nederlandse symfoklassiekers en mogen eigenlijk in geen enkele progcollectie van de jaren zeventig ontbreken. Deze opgepoetste versies zouden daarom een goede aanleiding kunnen zijn om ze alsnog aan te schaffen!