INFERNORAMA: A SYMPHONY FOR THE HEARTLESS

Metalgitarist Manny van Oosten levert met Infernorama: A Symphony For The Heartless - een keurig verzorgd digipack - een gedurfde prestatie. Het album bevat een dik uur muziek verdeeld over 23 stukjes gecomponeerd door Van Oosten zelf. Voor zijn project vroeg hij tal van vocalisten, waarbij naar mijn smaak Charlotte Wessels en Margaritha Holguin het beter doen dan de heren zangers. Dat komt voornamelijk, omdat ik geen fan ben van gegrunt en gegrom en die bezigheden kom je op deze cd nogal vaak tegen. Het geheel ademt de sfeer van de vroegere Ayreon-projecten en soms zijn er ook wel wat overeenkomsten met het Canadese Saga. Prachtige rustige passages - in The Long Road Home zelfs met een oosters tintje, zoals je die in een moderne musical zou kunnen verwachten - worden afgewisseld met wat steviger stukken die gedragen worden door Manny van Oostens strakke gitaarriffs. Voor lezers die bekend zijn met gothicrock is het goed te weten dat de band To Elysium de basis was voor Van Oosten, drummer Sjoerd Visch en Rein Doze, een van de zangers. De geluidskwaliteit is uitstekend en een compliment waard. De muzikanten - naast Van Oosten, Visch en diverse gastmusici - zijn Eline Ottens (toetsen) en Geert Jan Kok (bas). Zij spelen vlekkeloos al moet de luisteraar geen onnavolgbare staaltjes gitaar- en toetsenwerk verwachten, omdat echte solo’s maar spaarzaam voorkomen. Dit feit en de toch vrij voorspelbare melodielijnen, waarbij sommige thema’s soms erg lang worden aangehouden, zijn voor mij dan ook de wat zwakkere punten van dit album.

Infernorama: A Symphony For The Heartless is een verdienstelijk album, zeker, maar naar mijn mening niet goed genoeg om een spectaculaire beoordeling te krijgen van recensenten van progbladen. Daarvoor leunt de muziek te veel tegen de heavy metal aan.