HOLLOWSCENE

Het roemruchte label Black Widow heeft een neusje voor aparte en vaak ook goede muziek. Zo ook dit gelijknamige album van de Italiaanse band Hollowscene. De kern van dit gezelschap wordt gevormd door gitarist-zanger Andrea Massimo en toetsenman Lino Cicala. Deze twee heren kennen elkaar al vanaf 1990. In die tijd componeerden zij muziek geïnspireerd op gedichten van grote namen als T.S. Eliot. Nadat zij aanvankelijk redelijk succes hadden met hun superlange composities, viel de band waarin ze samen speelden uiteen en verloren de twee elkaar uit het oog. In 2011 werd de vriendschap hernieuwd en het wederzijds enthousiasme mondde uit in de uitgaven van de cd The Burial onder de naam Banaau. De contacten met het Black Widow-label resulteerden in het album Hollowscene plus de formatie van een echte band met een bassist, drummer, tweede gitarist, toetsenist en fluitist. De matige wat monotone zang van Massimo is wel een minpunt, maar de uitdagende en melodieuze composities met lange, fraai uitgesponnen passages bieden daarvoor het nodige tegenwicht. Dat de laatste van de zeven composities er een is van Gentle Giant (GG) is geen toeval, want naast de invloeden van Genesis ten tijde van Selling England By The Pound (1973) zijn de invloeden van GG niet te missen. De eerste vijf tracks zijn gebaseerd op de tragedie Coriolanus van William Shakespeare, de zesde track The Worm op een gedicht van Edgar Allen Poe en de GG-compositie The Moon Is Down is afkomstig van het album Acquiring The Taste (1971). Om GG-muziek naar behoren te vertolken, moet je wel wat kunnen en deze heren bewijzen dat overtuigend, zij het zonder de prachtige close-harmonyzang die op het origineel zo indrukwekkend is. Hollowscene heeft echter genoeg potentie en met een meer aansprekende zanger zou dit wat mij betreft een topband zijn!