HELIOS ARENA (1997), heruitgave

De Roemeen Indra volgde lessen in percussie maar werd uiteindelijk een autididact op de gitaar, totdat hij verslingerd raakte aan de synthesizers. In de afgelopen dertien jaar heeft hij maar liefst 26 albums uitgebracht! Helios Arena dateert uit 1997, maar is klaarblijkelijk opnieuw uitgebracht. Diverse nummers eindigen op mijn cd-speler vrij abrupt en dat is nogal storend. Productietechnisch valt er dus wel wat aan te merken op deze cd. De muziek klinkt echter uitstekend en vol en lijkt qua stijl op een klassiek getinte Jean Michel Jarre die een kruisbestuiving heeft ondergaan met het eveneens Franse Space. Hoewel het album niet steeds even gevarieerd is, spreekt de ritmische ondersteuning met percussie of elektronische drums mij zeer aan. Zo nu en dan hoor je ook Roemeense volksmuziek, zoals in het live opgenomen en wat zwevende en psychedelisch aandoende Strange Incantation met zang van Michaela Dasicomis. Het sluitstuk, eveneens live opgenomen en ook symfonischer dan elektronische muziek (EM) is het wat op Vangelis lijkende Helios met een diepe sopraanstem van Mary Mladin. Het geheel vormt dus een bijzonder melodieus en vrij ritmisch album zonder dat er sprake is van dansbaarheid of disco-achtige ritmes. Voor mij is Helios Arena een openbaring en hoewel het duidelijk is waar Indra zijn inspiratie vandaan haalt, zal ik dit album toch koesteren. De huidige, nieuwe serie cd-r’s heeft het euvel van die abrupte afbrekingen overigens niet.