GALASPHERE 347

Vier gelouterde multi-instrumentalisten besloten op initiatief van Stephen James Bennett (onder anderen No-Man, Henry Fool, zang, toetsen, gitaar,) een album te maken in een stijl met veel ‘vintage’ instrumenten zoals Mellotron, Moog, Oberheim en glockenspiel. Met Ketil Einarsen (onder anderen White Willow, toetsen, programmering, blaasinstrumenten), Jacob Holm-Lupo (onder anderen White Willow, gitaar, bas) en Mattias Olsson (onder anderen Änglagård, White Willow, drums, toetsen) werden onder de naam Galasphere 347 drie epische nummers gecomponeerd en opgenomen die staan als een huis. Natuurlijk zijn er vergelijkingen met grote namen terug te vinden. Zo is de eerste track The Voice Of Beauty Drowned in de stijl van het album And Then There Were Three (1978) van Genesis. De tweede track The Fallen Angel gaat meer richting No-Man of een zweverige track van Porcupine Tree, terwijl sommige passages met orgelspel vooral aan Caravan doen denken. De omfloerste, wat hese zang van Bennett past uitstekend in de wat melancholieke muziek. De derde track Barberella’s Lover bevat weer invloeden van Genesis en IQ, maar had ook van de laatst bekende bezetting van Twelfth Night afkomstig kunnen zijn. Het gelijknamige album bevat mooie, gedragen instrumentale stukken, veel toetsen, zodat het een uitgelezen plaat is voor liefhebbers van de traditionele symfo. Met krap tweeënveertig minuten is dit debuut wel wat aan de korte kant voor een album anno 2018, maar de kwaliteit die de vier heren te bieden hebben, maakt heel veel goed.