FLYING THROUGH INFINITY

De in Groot-Brittannië geboren alleskunner George Bellas is vooral bekend als ex-gitarist van Ring Of Fire, maar hij speelde onder anderen ook bij John West. Op Flying Through Infinity van de door Bellas opgerichte band Palace Terrace, verzorgt hij naast de composities ook de orkestraties, de productie en het artwork. De stijl is, zoals te verwachten, neoklassieke progressieve rock en metal. Bellas' muziek wordt vertolkt door hemzelf op gitaar, bas en toetsen, Sasha Horn op drums en percussie en Jonathan R Marshall als begenadigd zanger en tekstschrijver. De geschoolde tenor van laatstgenoemde draagt de vaak complexe composities en zorgt ervoor dat het geheel toch redelijk eenvoudig in het gehoor ligt. Zijn zangstem doet wel wat denken aan die van Mark Boals (Royal Hunt, Ring Of Fire) al is Marshalls stem iets minder schel. Zowel de muziek als de ingewikkelde arrangementen staan stijf van de klassieke invloeden, maar Bellas heeft er nadrukkelijk naar gestreefd om er iets speciaals te maken, want de complexe instrumentatie en vooral de extreem lastige maatsoorten maken het album van een virtuoze klasse. Dat betekent overigens niet dat imposant, een hoge moeilijkheidsgraad en de diverse onnavolgbare, snelle duels tussen vooral toetsen en gitaar per definitie ook mooi moet zijn. Vaak gaat het magistrale vertoon van techniek ten koste van de emotionele lading en de mogelijkheid om in vervoering te geraken of weg te dromen, zoals dat wel kan in het rustiger Who Am I. Het moge duidelijk zijn dat Flying Through Infinity geen meezingalbum is, maar dat hier uitzonderlijk goede muzikanten aan het werk zijn is boven elke twijfel verheven. Liefhebbers van neoklassieke progmetal kunnen gedurende een uurtje hun hart ophalen, want bij hen zal deze schijf zeker in de smaak vallen.