OFF THE FLOOR 01 & 02

Toen Tiles in 1993 begon als een Rush-coverband was niet iedereen ervan overtuigd dat deze band muzikaal een grote toekomst tegemoet zou gaan. Toch gaat het redelijk goed met de band en na ruim tien jaar heeft Tiles zeven albums afgeleverd en sloot men het afgelopen decennium waardig af met een terugblik. In de studio werden oude tracks opnieuw en live opgenomen. Op beide albums zijn die oude nummers wat bewerkt en hier en daar uitgebreid. Het tweede album is van dit jaar en bevat als bonusdisc vier tracks van een liveshow die in 2005 werd opgenomen tijdens het Rites Of Spring Festival, aangevuld met twee video’s. Zeker op de tweede schijf hebben de toetsen, bespeeld door bassist Jeff Wittle en gitarist Chris Herin, een zeer beperkte rol. Wel zijn er opvallend veel Rush-invloeden, vooral op cd1, terwijl ook bands als Queensrÿche en Fates Warning muzikaal enigszins als referenties kunnen dienen. De stem van zanger Paul Rarick klinkt zoals Geddy Lee anno 2014 klinkt, maar dan iets feller. Drummer Mark Evans heeft ongetwijfeld veel naar Neil Peart gekeken en geluisterd. Technisch zijn de instrumentalisten uitstekend op elkaar ingespeeld. Buiten dat is het een kwestie van smaak als het gaat om de al dan niet aanwezige waardering van verondersteld kopieergedrag en factoren als zang, gitaargeluid, enzovoort. De bas is minder prominent aanwezig dan bij het illustere voorbeeld, maar het spel mag er best zijn. De composities zitten vol tempowisselingen en niet altijd even gemakkelijk te volgen melodielijnen. Dat geldt ook voor de zang die echter nergens ontaardt of nodeloos hoog is. De progressieve invloeden komen tot uiting in de sterke variatie binnen de nummers, het minder toegankelijke geluid vergeleken met een popsong en door de lengte van de nummers waarvan enkele het kwartier te boven gaan. Tiles mag dan erg veel hebben afgekeken van Rush, de band kan bogen op een uitstekende livereputatie en de originele wijze om oud werk in een nieuw jasje onder de aandacht van het grote publiek te brengen. Beide albums bieden absoluut waar voor hun geld.