FIGLI DELL' ALBA

Het Italiaanse Neverdream, geesteskind van gitarist Giuseppe Palmieri en zanger Giorgio Massimi, brengt met Figli Dell'Alba het vijfde album uit sinds de oprichting van de band in 2004. De vorige vier heb ik echter niet besproken op mijn website. De onderwerpen van de geheel in het Italiaans gezongen teksten zijn slavernij en racisme. De muziek is verdeeld over dertien nummers die samen goed zijn voor een ruim uur prog, waarbij absoluut metalinvloeden te herkennen zijn. De gepolijste stem van Massimi, de orkestraties van toetsenman Mauro Neri en het vrijwel geheel ontbreken van dubbele basdrums zorgen echter voor een veel melodieuzer geheel dan je van een pure progmetalband zou verwachten. Zeker de wat langzamere nummers, zoals Pioggia Di Catene, het mierzoete Venere en het akoestische Danza Del Fuoco – de beide laatste met zangeres Alessandra Filippi − zijn veeleer symfo te noemen. De epic Barnum kent zowel uptempo als heel rustige passages, inclusief een prachtige Floydiaanse passage en een heel melancholiek eindstuk gezongen door Filippi. Qua sfeer en stijl is de muziek goed vergelijkbaar met die van de landgenoten van Banco en Latte E Miele, maar dan wel in een moderner jasje. Figli Dell’Alba is een aardig album, waarop het melodieuze aspect meer op de voorgrond treedt dan technische hoogstandjes.