THE FADING THOUGHT

De Griekse zanger-toetsenist Jargon presenteert zijn eerst soloalbum met behulp van muzikale vrienden op gitaar, bas, drums en een strijkje. De negen tracks op The Fading Thought, die samen rond de vijftig minuten klokken, variëren in stijl: van vrij lieflijke, op klassiek georiënteerde muziek tot vrij pittige orkestrale rock. De composities getuigen van gevoel voor detail, vooral van emoties en hebben geen doorsnee structuur van couplet-refrein-couplet. De combinatie van een strijkje met veelvuldig gebruik van de piano, maakt dat je dit album niet zomaar onder ‘symfonisch’ kunt rangschikken. Sommige thema’s klinken in variaties door op verschillende tracks. De man zingt alleszins acceptabel Engels en zijn stem is breed inzetbaar. Hij kan fluisterend, zeer theatraal en ook met een zeer overtuigend, doordringend en stevig stemgeluid zingen. Doordat de emotionele kant van Jargon soms wat over de top gaat, klinkt de muziek zo hier en daar wat kakofonisch, zoals in de laatste track. Er zitten echter ook wonderschone passages tussen en dat maakt dit debuut toch boeiend, maar tegelijkertijd ook uitdagend. Daarom behoort The Fading Thought niet tot de grauwe middenmoot.