EMBRYO

Altesia, de progmetalformatie afkomstig uit Bordeaux (Frankrijk), brengt met Embryo zijn tweede langspeler uit als opvolger van het in 2019 uitgebrachte album Paragon Circus. De zeven composities zijn samen goed voor een krap uurtje muziek die qua stijl een grote diversiteit aan invloeden laat horen. Terwijl de zang aardig wat weg heeft van die van Ross Jennings (Haken) varieert de muziek van niet extreem harde progmetal tot jazz en volksmuziek. Zo is de openingstrack heel rustig met akoestische gitaren en piano, terwijl het geweld à la Haken en Leprous in track twee in volle hevigheid losbarst. Ook hier is de muziek weer behoorlijk afwisselend in stijl, tempo en intensiteit en is een vergelijking met Haken absoluut op zijn plaats. In track drie hoor je een jazzy intermezzo en muziek in een stijl die aan Dream Theater doet denken. Het daaropvolgende Autumn Colossus is weer een heel zoet muziekje dat meer naar popmuziek van The Rasmus neigt dan naar progmetal! Het vijfde nummer is een epic van een kleine tien minuten met invloeden van Jethro Tull, Dream Theater, Haken en Leprous. Een walsmuziekje met accordeon tussendoor moet kunnen, toch? Het nummer eindigt met een prachtig symfonisch slot waarin volle, orkestrale klanken de zang van Clément Darrieu en de gitaarsolo’s van Alexis Casanova ondersteunen. A Liar’s Oath zou beslist niet hebben misstaan op een van de vroegere Haken albums. De slottrack klokt maar  liefst ruim 21 minuten en brengt de invloeden van genoemde bands in optima forma samen, met wederom een aardig jazzy intermezzo. Embryo bevat minder heftige kost dan Leprous en Haken momenteel uitbrengen, dus het album is zeker een luisterbeurt waard als je van gevarieerde, goed gespeelde prog-metal houdt!