ELEPHANT MEMORY

Ook Italië kent grote muzikanten en de Italianen zijn gevoelig voor nostalgie. Zij volgen het voorbeeld van tributes, coverbands en odes aan rockgiganten zoals aan bands als Rush, Styx en Toto en waar legendarische namen als Gary Moore en Eric Clapton terugkeerden naar de blues, daar doen ook deze vijf heren van Slow Feet dat met verve op het album Elephant Memory. Vanuit de vele contacten die New Trolls-leider Vittorio De Scalzi in het verleden opbouwde, is een superband ontstaan die op deze schijf hits van anderen speelt, maar wel in een eigen arrangement. De bekendste namen zijn naast De Scalzi, Franz Di Cioccio (drums), een van de oprichters van Premiata Forneria Marconi (PFM), en de eveneens van PFM bekende violist Lucio Fabbri. Tot voor kort maakte trouwens ook Mauro Pagani (PFM) nog deel uit van dit illustere gezelschap. In de huidige bezetting treden deze heren live op en spelen zij behalve de bewerkte hits van grootheden uit de rockhistorie, ook werkjes van New Trolls en PFM, zij het in een bluesrockuitvoering. Dat is ook geen wonder, want Paolo Bonfanti, de gitarist van de band, is in eigen land een bluesrockgrootheid. Slow Feet vertolkt nummers van The Who, The Beatles, Bob Dylan, The Kinks, The Animals, Cream, The Rolling Stones en Jimi Hendrix met als klap op de vuurpijl een gewaagde versie van A Whiter Shade Of Pale van Procol Harum. De oudere, niet door nostalgie overmande luisteraars, vinden Elephant Memory mogelijk een overbodig schijfje, dat slechts een kleine veertig minuten klokt. Liefhebbers horen echter dat ook de Italiaanse rocksterren destijds goed naar hun idolen hebben geluisterd en, dat moet Slow Feet zeker worden nagegeven, ze hebben de moed gehad om de nummers niet klakkeloos na te spelen, maar er hun eigen interpretatie aan te geven. My Generation (The Who) bijvoorbeeld is verrijkt met het bekende Black Night-riedeltje van Deep Purple en Dr. Robert heeft een ingrijpende tempoverandering ondergaan en bevat fragmenten uit Nowhere Man. De productie was in handen van routinier Di Cioccio. Een eigenzinnige plaat!