DRAGON FIRE

Er bestaan niet alleen supersnelle wegpiraten op gitaarhalzen, de zogeheten shredders, maar er zijn ook van dat soort musici op andere instrumenten. Een van die weergaloos snelle jongens heet Mistheria, een Italiaanse conservatoriumlaureaat, die zowel op vleugel, orgel, keytar als synthesizer blindelings zijn weg weet te vinden. Zijn muziek is doordrenkt van die van de klassieke meesters en dat kun je wel of niet aantrekkelijk vinden. De beste voorbeelden zijn Prelude 18 In F Min en Chopin Fantasy, een ode aan deze grootmeester van de vleugel. Het nieuwe album Dragon Fire bevat dertien composities die samen goed zijn voor ruim een uur neoklassieke muziek op het hoogste plan. De ritmesectie bestaat uit drummer John Macaluso en bassist Alberto Rigoni. Als zangers huurde hij John West en Tita Tani in, terwijl ook Mark Boals, Rob Rock en Lance King elk een nummer zingen. Ook de gitaristen zijn niet te versmaden, namelijk George Bellas, Roger Staffelbach, Emir Hot en Neil Zaza. Door de keuze van de gastmusici zijn parallellen met George Bellas, Royal Hunt en vooral Artension onvermijdelijk. Aangezien de heren zangers zich vaak genoodzaakt zien erg hoog te zingen - soms naar mijn smaak té geforceerd - kan ik niet alle zangpartijen waarderen en ook de productie klinkt soms wat iel. Voor liefhebbers van fabuleus toetsenspel is het echter smullen geblazen, maar er zullen zeker ook mensen zijn die vinden dat er te veel jatwerk in zit.

Dragon Fire is een album dat bol staat van technische hoogstandjes op alle instrumenten, waarbij vooral het aantal noten per seconde tot recordhoogtes reikt. Voor degenen die daarop kicken is Mistheria beslist een aanrader.