DIGITAL NOISE ALLIANCE

Ook de veteranen van Queensrÿche hebben tijdens de covid-pandemie niet stilgezeten en zijn de studio ingedoken met producer Zeuss, die al sinds 2012 met de band werkt. Oudgedienden Michael Wilton (gitaar) en Eddie Jackson (bas) worden al enige tijd bijgestaan door Todd La Torre (zang), Casey Grillo (drums, ex-Kamelot) en Mike Stone (gitaar). Inclusief de cover Rebel Yell van Billy Idol klokt Digital Noise Alliance ruim een uur. De overige elf composities bevatten over het algemeen stevige, melodieuze heavy metal. Ze houden het midden tussen de muziek van Fates Warning en Iron Maiden. Wilton haalde zijn oude Marshall- versterkers weer van stal om vooral het vroegere geluid terug te krijgen. In Behind The Walls zijn intro en tussenstukjes, naast de zeer beperkte aanwezige orkestraties, de enige symfonische passages op dit album, dat qua geluid dus evengoed uit 1987 had kunnen komen. La Torre dubbelt, driedubbelt en soms zelfs vierdubbelt zichzelf veelvuldig en hij spaart zijn stem niet: hij zingt en gilt met groot gemak en overtuiging. Het niveau van voormalig zanger Geoff Tate wordt op zijn minst benaderd en soms zelfs overtroefd. Het gitaarspel is degelijk, nergens over de top, maar mist wel de virtuositeit van  Chris DeGarmo. Casey Grillo is een formidabele drummer, maar zijn wat warmere, meer gemiddelde geluid wijkt af van die typische herkenbare metalen klank van voorganger Scott Rockenfield. In tegenstelling tot wat vandaag de dag gebeurt, namelijk bestandjes uitwisselen, zijn de composities tijdens jamsessies in de studio tot stand gekomen. Al deze elementen zorgen voor een herkenbaar geluid en een coherent album zonder zwakke plekken, maar wel nadrukkelijk teruggrijpend op Queensrÿche oude stijl. De ballad Forest heeft vanwege de orkestraties een Pink Floyd-Porcupine Tree signatuur. Digital Noise Alliance is geen typische kost voor deze website, maar het is wel een consistent en degelijk album dat doet denken aan de gloriejaren van deze machtige band.