DIGITAL GHOSTS

Het was een tijdje stil rond de melodieuze progmetalband Shadow Gallery, nadat zanger Mike Baker in oktober 2008 plotseling overleed aan een hartstilstand. Het gat tussen Room V (2005) en Digital Ghosts werd gedicht met de compilatie Prime Cuts (2007). Tijdens het zoeken naar een nieuwe frontman, stuitten Gary Wehrkamp (gitaar, toetsen, bas, drums, zang), Brendt Allman (gitaar, bas, toetsen, zang) en Carl Cadden-James (bas, zang) op Brian Ashland in wie zij hun nieuwe zanger vonden. Het resultaat is dit prachtige nieuwe album, waarschijnlijk de meest gevarieerde en wellicht de beste cd tot nu toe. Digital Ghosts bevat een bijzondere fusie van technisch vernuft, compositorische originaliteit, melodie, metal, symfonische muziek en subtiliteit die zich uiten in de vele overgangen, tempowisselingen en kleine details. Vooral de samenzang is werkelijk schitterend en soms zelfs a capella. Referenties aan Symphony X, Queensrÿche - de stem van Ashland lijkt soms veel op die van Geoff Tate - Iron Maiden, maar zeker ook Pink Floyd passeren in razend tempo de revue. De gelimiteerde oplage bevat nog vier bonustracks en is daarom zeker een aanbeveling waard. Een nummer als Venom, met zang van Cadden-James en Clay Barton (Suspyre) neigt meer naar Iron Maiden, terwijl de overige songs meer neigen naar een melodieuze Symphony X. Strong wordt gezongen door Ralf Scheepers (Primal Fear); de song heeft in veel passages een Judas Priest-signatuur met een aantal goddelijke duetten tussen gitaar en toetsen. Het feit dat drie van de zeven tracks boven de negen minuten klokken en dat sommige nummers in elkaar overgaan, zegt voldoende over het progressieve karakter van de complexe, maar toch toegankelijke instrumentale stukken. In het titelnummer is zelfs een stukje jazz verweven, terwijl de afsluitende track Haunted een nadrukkelijke hommage is aan Queen. Ten slotte is in Golden Dust Vivien Lalu als gastmuzikant op toetsen te horen en ook Joe Nevolo, de voormalige drummer van de band slaat een potje mee op twee nummers. Hoewel ik Digital Ghosts hoog aansla, zal het album voor de gemiddelde symfomaan net iets te heftig zijn. Een prima prestatie en een overtuigende comeback!