THE DECADENT SESSION

De inspiratiebron voor de Zweedse band Grand Trick is ongetwijfeld de heavy rock uit de vroege jaren zeventig, een fenomeen dat we de laatste tijd wel vaker tegenkomen. Het in 2003 opgerichte kwintet speelt op The Decadent Session melodieuze (hard)rock in de stijl van vooral Deep Purple periode eind jaren zestig, Black Sabbath en wellicht Rainbow, maar de muziek klinkt meestentijds iets minder ruig. Bijster origineel is het dus allemaal niet. De zang van Johan Dahnberg is onopvallend en imponeert niet. De productie is ietwat dof, maar instrumentaal klopt alles heel redelijk en het gitaargeluid klinkt duidelijk bewust gedateerd en dat geldt ook voor de Hammond-samples. Het merendeel van de muziek is gitaar-gedomineerd en klinkt misschien nog het meest als eind jaren zestig. De negen tracks, die samen goed zijn voor ruim 51 minuten muziek, hebben een duidelijke structuur zonder al te veel poespas of lange gevarieerde instrumentale stukken. Een nummer als Late Morning Daze heeft ook wat invloeden van The Allman Brothers Band. The Decadent Session mist mijns inziens de klasse van de grote voorbeelden of de progressieve inslag van een band als Presto Ballet.