DAWN OF A NEW ERA

Ook Franse female-fronted metal laat van zich horen met Dawn Of A New Era, het derde album van Venturia, het kwartet rond gitarist, toetsenist, componist en zanger Charly Sahona. Zoals te verwachten is zangeres Lydie Lazulli een aantrekkelijke verschijning die ook nog aardig zingt, zowel met haar normale stem als met haar kopstem, die ze geregeld gebruikt en die wel wat lijkt op die van Charlotte Wessels (Delain). De stem van Lazulli is echter wat krachtiger en heeft een wat sneller en natuurlijker vibrato. De echo's en het feit dat veel partijen gedubbeld of zelfs 'getrippeld' zijn, draagt in belangrijke mate bij aan het volle geluid. Datzelfde kan gezegd worden van gitaren en toetsen. Live zal Venturia zonder gastmuzikanten of zonder meelopende tape Dawn Of A New Era niet kunnen waarmaken. De wijze waarop men achtergrondriffs speelt, doet wat denken aan de stijl van gitarist Jon Schaffer (Iced Earth). Ook herinneringen aan U2 doemen telkens op, echter het zware karakter en de vaak gebruikte dubbele basdrums maskeren de toch wel aardige melodietjes. Sahona behoort tot de gitaarhelden van Frankrijk en ook met het spel van bassist Thomas James Potrel en drummer Frederic Marchal is niets mis, maar behalve de rustige, symfonische passages, bevat het album veel eenheidsworst. De muziek is door de drukke begeleiding vaak dicht getimmerd. De acht composities klokken bij elkaar nog geen veertig minuten en dat is tegenwoordig toch wat weinig. Kortom: fantastische muzikanten, een mooie en aardig zingende dame, maar met uitzondering van het eerste deel van Spiritual Path is het te veel van hetzelfde en te heavy om progliefhebbers in vervoering te brengen.