DAWN OF THE NEW ATHENS

Dawn Of The New Athens, de vierde schijf van het Amerikaanse gezelschap Aesma Daeva, onder leiding van de klassiek geschoolde gitarist John Prassas, ligt in mijn cd-speler vanwege het feit dat ik op het spoor van deze band kwam toen ik zangeres Lori Lewis van de band mocht bewonderen, omdat zij begin 2007 de sopraanstem verzorgde bij Therion tijdens concerten in Tilburg en Groningen. Deze band maakt niet zomaar gothicmetal, maar de muziek is een veel complexer geheel bestaande uit donkere metalinvloeden, atmosferische etherische klanken en veel klassieke invloeden. Lewis zingt op de klassieke wijze en met een uitstekend niveau, maar zij heeft een grote variatie in haar manier van zingen. De passie en de kracht passen goed bij de soms wat duistere klanken en het soms meer standaard gothicmetalgeluid. De melodielijnen zijn doorvlochten met elementen uit de klassieke muziek en ondanks de nodige gitaarriffs krijg je toch het idee naar moderne klassieke muziek te luisteren die door een band wordt uitgevoerd. Sommige passages liggen zeer gemakkelijk in het gehoor; andere moet je vaker beluisteren voordat je begrijpt wat de componist heeft willen uitbeelden. Het klassieke arrangement en het subtiele slagwerk bij Artemis zijn een voorbeeld van de veelzijdigheid van Prassas en zijn medemuzikanten. De vele tempowisselingen en de soms lastig te doorgronden zanglijnen, maken van Dawn Of The New Athens een bijzonder intrigerend album dat niet te vergelijken is met bands als Nightwish of Within Temptation, maar eerder met de klassiek georiënteerde muziek van Therion. Het majestueuze sluitstuk The Loon is een meesterwerkje met een prachtig einde dat a capella gezongen wordt.