THE BLACK HALO

The Black Halo is het zevende studioalbum van de Amerikaanse powermetalband Kamelot. Evenals het zeer bombastische vorige album Epica (2003) werd deze cd geproduceerd in Wolfsburg, Duitsland. Sascha Paeth, Miro, maar ook Thomas Rettke (AINA, Heaven's Gate) en Amanda Somerville laten hierop hun invloed gelden, terwijl op de lijst van gastmusici ook 'onze' Simone Simons (Epica), Shagrath (Dimmu Borgir) en Jens Johansson staan. Zoals vandaag de dag zo vaak het geval is, zijn de veertien tracks live absoluut niet waar te maken zonder de toevoeging van een schijfje met orkestraties, achtergrondzang en mogelijk ook toetsen en gitaarpartij(en). Je herkent op dit album dezelfde sfeer als bij AINA en soms Angra of Rhapsody, maar Kamelot is wat melodieuzer. De bombastische, stevige passages worden geregeld afgewisseld met fraaie, rustige stukjes met piano, klassiek orkest en vrouwelijke achtergrondzang (Abandoned). Deze melodieuze, donkere kant van Kamelot is erg aansprekend, terwijl het volstrekt duidelijk is dat de gitaar van Thomas Youngblood een belangrijke rol vervult, zonder echter overdreven of neurotisch snel aanwezig te zijn. Bassist Glenn Barry en vooral drummer Casey Grillo demonstreren grote klasse en alhoewel ik de stem van Roy 'Khan' Khantatat erg prettig vind, is het geen stem met een ongelooflijk bereik of met een indrukwekkende kracht, zoals bijvoorbeeld Glenn Hughes of Jorn Lande die hebben. Deze combinatie van klassiek en powermetal kan mij bijzonder bekoren, maar ik vraag me wel af hoe dit album geklonken zou hebben zonder Paeth en de zijnen, omdat de invloed van het Wolfsburg-team er wel heel erg dik op ligt. Luister maar eens naar de titeltrack. Los van de vraag wie waarvoor verantwoordelijk is, geldt The Black Halo voor mij als een buitengewoon sterk en consistent album en een waardige opvolger van het prachtige Epica.