BC-ANCESTORS

Ruim dertig jaar na het verschijnen van het tweede Mandalaband-album The Eye Of Wendor (1978), is hier de opvolger BC-Ancestors. Net als toen heeft Davy Rohl de touwtjes in handen en kon hij rekenen op de steun van drummer Woolly Woolstenholme (John Lees, Barclay James Harvest), drummer-gitarist Kim Turner en gitarist Ashley Mulford. Daarnaast vond hij co-componisten en zijn er muzikale bijdragen van Troy Donockley (Iona), José Medina en Barbara Macanas. De vier oudgedienden Mel Pritchard, Ritchie Close, Paul Young en Phil Chapman zijn inmiddels overleden. Op de site www.mandalaband.co.uk is gedetailleerde achtergrondinformatie te vinden over dit album en de geschiedkundige achtergrond van de diverse tracks. Bijna zeventig minuten duurt het epos verdeeld over veertien tracks die in zekere zin de geschiedenis van de mensheid vóór Christus vertellen, te beginnen in de hof van Eden. Rohl is egyptoloog en hij heeft een meer dan gemiddelde belangstelling voor oude geschiedenis. Vandaar ook de gesproken teksten, zoals onder meer in Shemsu-Har, die aan fragmenten van de film The Mummy doen denken. Qua stijl ligt dit album in het verlengde van het tweede album met een knipoog naar de muziek van Barclay James Harvest en The Moody Blues. De moderne technologie, de expertise van Rohl en de zijnen en de magistrale orkestraties zorgen voor een symfonisch, gemakkelijk in het gehoor liggend geheel dat voornamelijk de kwaliteiten van Rohl als zanger en toetsenist benadrukt, naast belangrijke rollen voor Woolstenholme en Donockley. Die laatste geeft het album een folksfeertje mee. Met uitzondering van de instrumentale opening, het duet met Barbara Macanas en een twee tracks die door Marc Atkinson's wat lichtere stem worden vertolkt, zingt Rohl alle tracks, vaak met Barbara en Briony Macanas als achtergrondzangeressen. De soms fretloze bas wordt gehanteerd door Craig Fletcher, de huidige bassist van John Lees' BJH. Productietechnisch klinkt het album smaakvol en evenwichtig. Vooral de orkestraties en de percussie komen uitzonderlijk goed uit de verf. Roots, het laatste nummer van ruim zeven minuten is een juweeltje, waarvoor Woolstenholme grotendeels verantwoordelijk bleek te zijn.

Conclusie: BC-Ancestors is een heel consistent symfonisch conceptalbum. De opvolger is al aangekondigd voor medio 2010, maar voorlopig kunnen we met een gerust hart van dit werk genieten.