ASTRONOMICAL UNIT

Een liveconcert in het planetarium van Bochum, Duitsland in 2006 was de basis voor Astronomical Unit van Erik Seifert, een Duitse musicus die zich in het elektronische muziekgenre beweegt (EM). Met prachtige kristalheldere geluiden, diepe bastonen en zelfs af en toe ritmes afkomstig van de Nieuw-Zeelandse Maori's, creëert Seifert een bijzondere ruimtereis. Zoals het een album uit de Berlijnse School betaamt, duurt het even voordat er muzikaal echt iets te beleven valt. Wat achtergrondgeluiden ondersteunen de robotachtige stem die minutenlang overheerst. Maar dan komen de mooie sequences, de zwoele, trage melodielijnen en worden de luisteraars getrakteerd op prachtige space-EM, die met beelden erbij waarschijnlijk nog meeslepender zou zijn geweest. Als referenties kan ik Jean Michel Jarre  en het Tangerine Dream van eind jaren zeventig, beginjaren tachtig noemen. Astronomical Unit zou beslist hoger hebben gescoord als de diverse stemmen met echo's de fraaie muziek niet nodeloos hadden onderbroken of zelfs nadrukkelijk hadden overstemd. Sommige passages zijn kosmischer dan andere, maar van de 55 minuten blijven er zeker veertig over die - niet gestoord door stemgeluiden - beslist de moeite waard zijn.