UNDERWORLD

Darryl Way is bij de lezers van deze website voornamelijk bekend als de voormalige violist van Curved Air. Hij heeft nadien echter een heel aardige solocarrière opgebouwd, zowel als violist van klassieke muziek, als van violist en toetsenist in diverse solo- en andere projecten. Underworld is het trieste maar overbekende verhaal van de ster Orpheo met een drugsverleden, die dankzij wat hulp toch het grote succes ervaart. Hij wil samen met zijn geliefde, die eveneens een drugsverleden heeft, verder en dan het liefst ‘clean’. Zijn geliefde is de voormalige vriendin van een drugshandelaar en clubeigenaar. Tijdens een lange tournee van Orpheo wordt het meisje dat is achtergebleven, opnieuw verleid door de clubeigenaar en raakt zij weer verslaafd. Het verhaal eindigt met de dood van de drie hoofdrolspelers. Dat moet, naar ik aanneem, een waarschuwing zijn voor jonge muzikanten. De muziek is lichtvoetig, de zang geschoold maar erg musicalachtig en beduidend anders dan bij rockopera’s van bijvoorbeeld Ayreon of Avantasia. De orkestrale begeleiding is het enige symfonische element aan dit album dat overigens verder prima in elkaar steekt, maar nergens in mijn beleving een moment van opperst genot kent. Deze zogenaamde rockopera kabbelt wat voort met soms een wat heftiger passage. Er zijn twee versies beschikbaar: een album met alleen de songs en een album met het complete verhaal, waarbij een verteller de teksten begrijpelijker maakt. De laatst bekende bezetting van Kayak en de muziek van musicals als Les Misérables dienen hier als referenties. Voor de echte symfomanen en progliefhebbers is Underworld onvoldoende prikkelend, maar het is wel gewoon een aardig poprockalbum.