THE AMAZING GRACE

Het is alweer ruim veertig jaar geleden dat John Elefante de plek van Steve Walsh innam in Kansas. Hij werkte mee aan de albums Vinyl Confessions (1982) en Drastic Measures (1983). In de jaren negentig kreeg hij ook veel positieve kritieken met de albums die hij met zijn broer Dino met Mastedon maakte. Elefante maakte ook enkele soloalbums, schreef zelf veel muziek en is te horen op meer dan honderd albums. The Amazing Grace klinkt alsof de tijd stil heeft gestaan. Hij zingt nog net zoals decennia geleden en nam, behalve het schrijven van de composities, ook de productie voor zijn rekening. Tevens speelt hij op dit album toetsen en gitaar terwijl een aantal gastmuzikanten op drums, percussie en gitaar hem hebben bijgestaan om The Amazing Grace verder vorm te geven. Mastedon-maatje Anthony Sallee bespeelt de bas. Het album bevat ruim vijftig minuten plezierige, melodieuze rockmuziek verdeeld over tien nummers. Niet verwonderlijk dat qua stijl vooral de muziek van Mastedon terug te horen is, maar enkele nummers zoals Won’t Fade Away en We Will Be Fine herinneren ook heel duidelijk aan Kansas. De wat simpele rocker Little Brown Book valt kwalitatief een kleine beetje uit de toon, maar de overige songs getuigen van het onmiskenbare talent dat deze muzikant op leeftijd nog steeds in ruime mate etaleert. Het album sluit mooi af met het sentimentele And When I’m Gone. Elefante nestelt zich met dit album moeiteloos aan de top van dit genre. De cd bevat weliswaar niets schokkends, maar is o zo degelijk en met veel gevoel voor detail opgenomen.