ALPHA RALPHA (1977), heruitgave

Het Franse kwintet Alpha Ralpha nam dit gelijknamige album in 1976 op en het werd een jaar later uitgebracht. De gastrol van François Bréant, een artiest van enige faam in kringen van de elektronische muziek (EM), zegt wel iets over de stijl en de kwaliteit van de muziek op deze cd. De negen composities, vrijwel alle van de hand van gitarist Michel Mareska, zijn grotendeels instrumentaal op twee passages met overigens prachtige meerstemmige a-capellazang na. Er is sprake van beperkte jazz(rock)invloeden en een vleugje Latin, maar het merendeel van de composities behoort tot de klassieke symfo. De muziek refereert vaag aan Finch, Genesis, Camel en Gentle Giant, maar ze bevat ook elementen van EM-grootheden als Jean Michel Jarre. Die laatste komt vooral in beeld in het nummer Syrtis Major en helemaal in het begin van REZ met strings en Moog. Mede dankzij Bréant zijn de toetsen dominant in het heerlijke Magellan. Lagune Ouest en het gedragen Hymn zijn ook rijkelijk met toetsen gelardeerde stukken, terwijl ze door een gitarist geschreven zijn. Ik zou wensen dat dergelijke stukken vandaag de dag nog zo zouden worden gecomponeerd. Mooi dat er zo nu en dan van die oude parels opduiken. Het album is via YouTube te beluisteren.