AGUSA

Het derde gelijknamige album van het Zweedse Agusa is een prachtige, instrumentale cd met vijf tracks die samen voor een krappe drie kwartier nostalgische klanken zorgen. Een orgeltje, een wah-wahgitaar, een gemoffeld fundament van bas en drums en een belangrijke rol voor de dwarsfluit van Jenny Puertas is wat deze muziek te bieden heeft. Vooral het debuutalbum van Camel, de vroege periode van Eloy, maar ook bands uit de late jaren zestig, zoals de Graham Bond Organisation zijn qua stijl te vergelijken met wat deze band aan de mastertapes heeft toevertrouwd. Lange nummers met diverse aardige wendingen en overgangen, veel akkoorden in mineur en folkloristische invloeden in de melodieën. Enerzijds zijn de originele artiesten wellicht te prefereren; anderzijds kun je dit album ook als een ode aan de muziek uit de periode rond 1970 beschouwen en daarmee wordt de herinnering aan de oerprog levend gehouden. Kaarsjes aan, beetje wierook erbij en gouden tijden herleven!