ADVENT

Alan Benjamin (onder meer gitaar,bas en viool) en Henry Ptak (toetsen, zang) begonnen eind jaren tachtig met muziek maken. Hun voorliefde voor Procol Harum en vooral Gentle Giant maakte uiteindelijk dat de twee met Henry’s broer Mark Ptak (toetsen, zang) als Advent tot dit gelijknamige album (1997) kwamen. Bovendien leverden de heren heel wat bijdragen aan een aantal tribute-cd’s. De cd Cantus Firmus (2006) gaf ik een moddervette krent in iO Pages nr. 66, maar deze moeilijk te verkrijgen plaat van ruim tien jaar geleden is de moeite meer dan waard. Hoe vreemd het ook moge klinken, maar het openingsnummer Maginot Line lijkt veel op de Nederlande Plackband, vooral in de samenzang die op dit album sowieso een belangrijke plaats inneemt. De zang van de gebroeders Ptak lijkt echter nog meer op die van Kerry Minnear (Gentle Giant) of van Cannata. In het tweede nummer is het oude Genesis te herkennen met name in het orgelspel, terwijl de melodielijnen heel duidelijk schatplichtig zijn aan Gentle Giant. Ook in Rear View Mirror zijn vergelijkbare invloeden aanwezig. Dit is traditionel symfo van de bovenste plank! Het vierde en vijfde nummer refereren sterk aan de stijl van Kerry Livgren’s AD. De bombastische arrangementen en het gitaargeluid zijn de belangrijkste herkenningspunten. De mooiste ode aan Gentle Giant is echter het klassiek getinte In The Tree met prachtige samenzang en heerlijk vioolspel van Benjamin. Dan volgen er twee arrangementen van klassieke stukken van respectievelijk William Byrd en Joaquin Turina; prima staaltjes van instrumentaal vakmanschap met een hoofrol voor de toetsen. De laatste track is het Gentle Giant-tribute BITB, waarin stukken uit Knots verwerkt zijn. Complexe zang en melodiestructuren maken dit nummer tot een smulpaleis voor liefhebbers van Gentle Gian en aanverwante bands.