THE 8TH NERVE (NL+E)

The 8th Nerve is alweer het achtste studioalbum van het Duitse duo Franks Specht en Gerd Wienekamp onder de naam Rainbow Serpent. Wienekamp is tevens verantwoordelijk voor de productie en het artwork. Eindelijk is er na vier jaar een opvolger voor Voice Of The First Day. Oude tijden herleven als je deze ruim 78 minuten durende schijf beluistert. De twaalf tracks bevatten muziek die soms erg veel aan Klaus Schulze doet denken, bijvoorbeeld aan zijn album Dig It, maar er zijn ook invloeden uit de 'sequencerperiode' van Tangerine Dream en van Kraftwerk op Radiotrip. De cd bevat erg veel space-achtige klanken en zelfs aanstekelijke ritmes, maar bovenal voortreffelijk sequencerwerk. Het nadeel is wellicht de factor 'herkenbaarheid'en het discobeatachtige ritme. Soms, zoals met Planet Audio duurt het me allemaal net iets te lang duurt. Ik heb nu eenmaal een hekel aan de mijns inziens overbodige metaalachtige stemgeluiden. Alle tracks, met uitzondering van de laatste, gaan vloeiend in elkaar over zodat dit op zich wel coherente geheel wordt gepresenteerd als een boeiende reis door de ruimte, geheel in de stijl van eerder uitgebracht werk van deze twee amateurastronomen. Goed voorbeeld is de bijzonder aardig opgebouwde track See - Not Have die begint met zeer ruimtelijke klanktapijten, vervolgens wordt opgeluisterd met een lekker ritme, waarna mooie rustige melodietjes ingezet worden, ondersteund door een wat steviger fundament van ritme en sequencer. In de laatste track Noosphere is het inderdaad wegzinken in het niemandsland met vage en soms wat dreigende soundscapes. The 8th Nerve is een absolute aanrader voor de wat ritmisch ingestelde Schulze-liefhebbers en is gevarieerd genoeg, zodat je je niet hoeft te vervelen.

ENGLISH:

The 8th Nerve is already the eighth studio album from the German duo Franks Specht and Gerd Wienekamp under the moniker Rainbow Serpent. Wienekamp is also responsible for the production and the artwork). This album apears four years after Voice Of The First Day. Old times are revived as we listen to this disc with a playing time of more than 78 minutes. The twelve tracks contain musical reminders of Klaus Schulze, for example his album Dig It, influences from the 'sequencer period' of Tangerine Dream and also Kraftwerk op Radiotrip. There are also lots of spacey sounds, or catchy rhythms and above all, admirable sequencer work. A drawback, perhaps, is the 'recognizability factor', and the, at times, accompanying disco beat style rhythm such as in Planet Audio that make me want to linger too long. I ended up skimming the parts with superfluous metallic voices. All tracks - with the exception of the last one - move fluidly into each other presenting a coherent whole. It's like an absorbing journey through space: completely in the style of earlier releases by these two amateur astronomers. A nice example of that style is the attractively structured track See - Not Have which begins with spacious layered sound, which gives way to a fine rhythm, followed by beautiful, tranquil melodies, supported by a stronger foundation of rhythm and sequencer. The last track Noospshere sinks away into no man's land with its vague and threatening soundscapes. The album is too varied to be fairly described as boring, and is nevertheless an absolute must for people who like the more rhythmic side of Schulze.