3

The Gloaming is een samenwerkingsverband tussen Ierse en Amerikaanse muzikanten, maar als je naar de muziek luistert dan hoor je alleen Ierse traditionele, meestal semi-akoestische volksmuziek met lyrische zang, een fiddle, gitaar, piano en percussie. De tien nummers zijn verdeeld over ruim zeventig minuten muziek. De zowel Engelstalige als Gaelic-zang van Iara O Lionaird is karakteristiek, maar lang niet zo mooi als die van zijn vrouwelijke collega en landgenote Moya Brennan. De muziek neigt vooral naar de vroegere albums van Clannad al viert bij The Gloaming de melancholie hoogtij en zijn er niet veel frivole momenten. Er is minder samenzang, fluit en doedelzak ontbreken, maar je hoort meer piano en daarmee is deze volksmuziek aardig gekarakteriseerd. Progressieve elementen kan ik er niet in ontdekken al zijn er spaarzame stukjes die qua sfeer wat aan Marillion doen denken. Door de beperkte instrumentatie en de zwaarmoedige atmosfeer bekruipt mij soms een gevoel van verveling. Er is te weinig spanning, te weinig variatie en te veel dreutelende passages. Het derde album van The Gloaming is aardig voor een folkmagazine, maar het is geen album dat geschikt is voor een progrockmagazine zoals iO Pages.