OSCAR AGUAYO, Life Giving

Australis is de natuurlijke expressie van het menselijk ‘hart’ zonder het gebruik van taal en culturele verschillen. Ze overstijgt afstanden en is constant zoekend naar het ware geluid van emoties, de unieke melodie van gevoelens, de intense ritmes van passie om tot uitdrukking te brengen wat niet door het gesproken woord kan worden verteld. Dat is zo ongeveer de omschrijving die Oscar Aguayo, het nieuwe talent in de elektronische muziek (EM), over zijn muziek schrijft. De man is met zijn tweede album bezig en gezien het zeer goed ontvangen debuutalbum wilde Oscar graag iets over zijn muziek, zijn persoon en natuurlijk zijn tweede geesteskindje vertellen.

Wie is Australis, waar komt je oorspronkelijk vandaan en waarom en wanneer ben je verhuisd naar de USA?

"Ik ben geboren en getogen in Peru, maar er stroomt ook Europees bloed door mijn aderen, want mijn grootvader was een Italiaan. Peru is erg arm en mijn vrouw en ik hoopten in de VS een betere toekomst te vinden. Zo’n negen jaar geleden zijn we overgestoken en toen hadden we al een dochtertje dat nu dertien is. In Layton, een klein voorstadje ten noorden van Salt Lake City, de hoofdstad van Utah, zijn onze tweede dochter van acht, onze enige zoon van zes en pas nog een derde dochter van ruim een jaar geboren. Ik denk eigenlijk dat we het wel bij vier kinderen zullen laten! We houden van een beetje ruimte en frisse lucht en die zijn tot nu toe nog uitstekend in Layton te vinden."

Volgens de biografie op je site kwam je al vroeg in aanraking met muziek. Heb je ooit les gehad?

"Bij mij thuis hadden we diverse instrumenten onder meer een piano waar ik vanaf mijn vierde op pingelde. Gaandeweg begon mijn moeder me te leren hoe ik piano moest spelen. Toen ik een jaar of zes was, dacht ze er goed aan te doen om mij pianoles te laten geven door een echte pianoleraar, maar dat werkte bij mij averechts. Ik moest nu elke dag oefenen en begon pianospelen al snel een vervelende verplichting te zien in plaats van een leuke hobby. Daar ben ik dus maar snel mee gestopt. Soms ben ik jaloers op een broer van me die wel de discipline had om lessen te blijven volgen. Hij speelt geweldig maar anderzijds componeert hij niet of nauwelijks. We hadden vroeger wel een radio thuis en een platenspeler, maar daarop werd voornamelijk klassieke muziek ten gehore gebracht. Vanaf mijn twaalfde ging ik steeds meer naar populaire (rock)muziek luisteren."

Je hebt toch ook een broer die fluit speelt?

"Klopt. Mijn broer Alvaro heeft een tijd in Bolivia gewoond, een land van heuvels en bergen en heeft daar geleerd om een aantal inheemse instrumenten te bespelen, waaronder een soort tiensnarige gitaar, die hij gebruikte in het nummer Sacred Earth, en diverse blaasinstrumenten. De invloed van de volksmuziek is daar bijzonder sterk en dat gevoel en die invloeden heeft hij op mijn eerste album ook gebruikt. Een andere broer van mij is percussionist. Hij bespeelt allerlei trommels, conga’s, bongo’s en wat dies meer zij. Dan heb ik nog een zuster die wat piano speelt dus alles bij elkaar best een muzikale familie!"

Heb je lang genoeg les gehad om noten te leren lezen?

"Toentertijd dus niet. Omstreeks mijn twaalfde ben ik mijn eerste muziek gaan componeren maar dat was uitsluitend op gehoor. Veel later, ik denk dat ik toen ongeveer negentien was, kwam ik in aanraking met MIDI en daardoor ben ik gemotiveerd geraakt om noten te leren lezen."

Wat voor muziek maakte je in je jeugd?

"Als tiener vormde ik samen wat met buurtkinderen een bandje en we begonnen hardrock en metal te spelen. Na de middelbare school ging iedereen zijns weegs en ben ik me meer gaan toeleggen op de Peruviaanse volksmuziek, die ik een aantal jaren met een paar mensen intensief heb gespeeld. Na mijn trouwen, ik was toen 24, was ook dat afgelopen en nam ik weer meer tijd om achter de piano te kruipen. Eenmaal in Amerika wilde ik toch weer buiten de deur spelen en met een Amerikaanse kennis die uitstekend Spaans sprak, richtten we een duo op genaamd Cabala, dat zoiets als 'mystiek' betekent. Toen mijn jongste broer over kwam 'huurden' we hem in als drummer en werden we een trio. Daarna volgden nog een bassist en in het laatste jaar een extra gitarist. Daarmee speelden we een soort Hispano-popmuziek. Ik was verantwoordelijk voor de meeste composities en als we live speelden was ik ook toetsenist. Deze band bestond van 1999 tot 2004. De zangeres woonde in Californië en het werd veel te duur om haar elke twee tot drie weken over te laten komen. Toen kwam het moment dat ik besloot te stoppen met de band om serieuzer met muziek bezig te gaan, iets wat mijn ander bandleden toen niet wilden. Mijn voorliefde was new age muziek en omdat het mij zinloos leek om muziek te componeren en te spelen zonder het in de markt te kunnen zetten, werd mijn doel om professioneel een ‘independent’ muzikant te worden. Dat laatste betekent echter wel dat je veel eigen vermogen moet investeren, omdat je geen platenmaatschappij hebt die een aantal zaken voor je regelt en betaalt."

Hoe ben je aan je apparatuur gekomen?

"Langs de weg van geleidelijkheid. Mijn eerste synthesizer kocht ik pas in 1999 en dat was eigenlijk meer een ‘bibliotheek van geluiden’, een multifunctioneel toetsenbord, dan dat je die geluiden ook daadwerkelijk zelf kon modificeren. Dat kon ik pas met mijn eerste echte synth die ik in 2002 kocht; toen wist ik welke weg ik op moest, want ik moest en zou mijn ‘eigen’ geluiden creëren! Het was een langzaam en voor mijn vrouw een pijnlijk proces, want al die apparaten, software, keyboards, computers zijn niet echt goedkoop en zij zag die investeringen met lede ogen aan maar steunde me desondanks. Pas op aanraden van mijn pianospelende broer kocht ik mijn derde toetsenbord en pas in 2005 een vierde. Deze hardwaresynthesizers combineer ik nu met softwaresynthesizers en ik moet zeggen dat ik vandaag de dag deze ‘virtuele’ synths meer en meer gebruik."

In de biografie staat dat je al als kind componeerde, terwijl je dat ook als jong volwassene voor een band deed. Is daarvan nog iets terug te vinden op Lifegiving?

"Eerlijk gezegd niet. Deze composities uit mijn kinderjaren waren grappig maar ook kinderlijk, naïef en eigenlijk te eenvoudig. Ik herinner me er bovendien nog maar één van, de rest ben ik allang vergeten! Ook de composities voor de band zijn niet geschikt. Weliswaar beter, maar meer gericht op popmuziek en dus niet echt passend bij het soort muziek dat ik nu maak, hoewel de stukken die ik in het laatste jaar voor de band schreef veel dichter staan bij de stijl die ik nu speel, dus wat betreft heb ik wel een ontwikkeling doorgemaakt. Nu ik alleen ben en niet me meer hoef te compromitteren, kan ik veel meer experimenteren en ben ik volkomen vrij om te doen wat ik wil en dat vind ik bijzonder prettig!"

Hoe componeerde je toen en hoe legde je dat vast en hoe doe je dit vandaag de dag?

"Alles wat ik vroeger componeerde, kwam uit mijn eerste keyboard en werd ook daarin opgeslagen. Later ben ik alle geluiden via de mengtafel gaan opnemen op de computer.""

Hoe sta je tegenover het componeren per computer, zoals tegenwoordig veel deejays doen die zelf hoegenaamd geen muzikale achtergrond hebben?

"Als je bedoelt muziek maken met behulp van software, loops en dergelijke zonder zelf ook maar een instrument aan te raken, dan is dat naar mijn mening van weinig artistieke waarde. Het is het gevoel dat je als muzikant wil overbrengen om evenzeer gevoelige snaren te raken bij je medemensen ten opzichte van het koele, technische vernuft om te kunnen knippen en plakken. Ik kan dat niet als gelijkwaardig beoordelen. Het is eigenlijk nog meer een verdienste van de mensen die dergelijke software ontwikkelen dan van degenen die dergelijke software gebruiken!"

Wat voor software en apparatuur gebruik je zelf?

"Ik gebruik vooral de software voor MIDI-sequencing. Ik gebruik daarvoor van begin af aan het zeer krachtige SONAR programma van Cakewalk, niet de allerlaatste versie maar wel een door updates aardig uitgebreide versie. Voor de opnames gebruik ik verder meen ik de Adobe Audition 1.5. Daarnaast nog een variabele hoeveelheid softwareprogramma’s voor gespecialiseerde doeleinden zoals die van Reactor, Compact, Cakewalk en Propellarheads. Voor het produceren van eigen geluiden gebruik ik de Kawai K 5000S, verder een EMU 2000, geen toetsenbord maar een rack, een wat oudere Korg Triton en tenslotte een Yamaha Motif, ook niet de allernieuwste, maar wel een zeer goed instrument."

Heeft het feit dat je zelf software-engineer bent je enig voordeel opgeleverd?

"Niet direct om beter met deze software om te gaan, wel in zijn algemeenheid. Ik ben niet bang om met programmatuur te werken, ik ben niet te beroerd om dieper te graven en ik ben bekend met bepaalde basale vaardigheden, dus ik voelt me als het ware thuis in die omgeving. In die zin heb ik er wel degelijk baat bij gehad. Het feit dat ik ook de hardwaresynthesizers steeds heb getracht te ontleden hoe ik nieuwe geluiden kon produceren, heeft me wel geholpen om softwaresynthesizers veel beter te begrijpen, want eigenlijk is er niet zo heel veel verschil tussen."

Veel muzikanten prefereren nog steeds de analoge synths boven de digitale: wat is jouw mening hierover?

"Interessante vraag die ook steeds weer opduikt in discussiegroepen en fora. Persoonlijk is het mij om het even, want ik kan me tussen beide categorieën, en als dat nodig is een nieuwe derde categorie, vrijelijk bewegen zolang ik mijn boodschap maar in muzikale vorm kan overbrengen. Die boodschap die ik mijn hart en ziel voel moet worden overgebracht en dan maakt het mij niet uit of dat middels een akoestisch instrument gebeurt of met een hardware- of softwaresynthesizer!"

Welke zaken of gebeurtenissen inspireren je zoal?

"Dat is ook een aardige vraag. Vreemd genoeg heb ik het meest aandrang om te componeren als er sprake is van een interne, vaak emotioneel geladen conflictsituatie. Het leven is zo complex, dynamisch en zo vol van interacties met mensen dat er zeer gemakkelijk iets gebeurt dat je raakt. Noem maar een voorbeeld: als je als ouder ziet of hoort dat er een ontvoering van een kind heeft plaatsgevonden, dan denk ik direct aan hoe ik zou reageren als het een van mijn kinderen zou betreffen. Als ik aan zoiets denk, moet ik die emoties naar buiten brengen en dan heb ik heel veel behoefte om dat op een muzikale wijze te doen."

Luister je zelf nog veel naar muziek en zo ja wie is (zijn) je favoriet(en) of ga je naar concerten?

"Voor concerten heb ik eigenlijk geen tijd als vader van vier kinderen en ik zie mezelf ook niet staan hossen in een stadion. Luisteren doe ik eigenlijk altijd als ik niet met mijn eigen muziek bezig ben. Meestal new age, maar soms ook pop of rock, eigenlijk van alles wel. Mijn grote idool is Vangelis, naar zijn muziek luister ik echt heel, heel graag en verder onder andere Enigma."

Hoe ben je in aanraking gekomen met elektronische muziek?

"Via een cassette die mijn vader meebracht van Vangelis. Namen als Tangerine Dream en Klaus Schulze zeggen me zeker wel wat, maar Vangelis is mijn grote voorbeeld terwijl ik juist de laatste tijd meer en meer beïnvloed raak door de muziek van soundtracks zoals die van Hans Zimmer en John Williams. Films die mooi zijn om te zien maar waaruit passages een speciale betekenis voor mij hebben. Dan heb ik het over stukken uit The Gladiator en natuurlijk uit de Lord Of the Rings-trilogie."

Je weet misschien dat er ook heavy metal en gothic metal stromingen zijn die waarschijnlijk dit soort filmmuziek ook als inspiratiebron hebben. De Italiaanse band Rhapsody noemt zichzelf bijvoorbeeld de uitvinders van de 'film score metal'!

"Is het werkelijk? Nee, dat wist ik niet. Natuurlijk is het duidelijk dat melodieën als die van Hans Zimmer een groot publiek aanspreken en muzikanten uit diverse muzikale genres als inspiratiebron kunnen dienen. Ik kan me goed voorstellen dat het in dat soort genres uitstekend tot zijn recht komt."

Als je nieuwe muziek componeert, ga je dan uit van een melodie die je verder aankleedt, of heb je direct al een beeld van een nummer zoals het er later moet klinken?

"Dat vind ik moeilijk om te zeggen. Als ik aandrang voel om te componeren, ga ik naar de ruimte waar mijn spullen staan en meestal begin ik te pingelen om een geluid te vinden dat op dat moment bij mijn emotionele gemoedstoestand past. Ik weet dan zelfs niet wat ik precies zoek, maar ik probeer het net zolang uit totdat ik het juiste gevoel krijg en dan speel ik zomaar wat weg zonder dat ik een totaalconcept in mijn hoofd heb! Soms ga ik met zo’n ruw begin door en dan denk ik hé dit klinkt lekker en zo’n improvisatie wordt dan gaandeweg verder ontwikkeld, wat soms een week maar soms ook wel maanden in beslag kan nemen. Anderzijds moet ik vaststellen dat veel van die ruwe beginstukjes vaak nergens toe leiden."

Het wordt steeds moeilijker om nieuwe melodieën te verzinnen en met nieuwe geluiden te komen. Probeer je daadwerkelijk iets nieuws te brengen en zo ja, hoe doe je dat dan?

"Vanzelfsprekend wordt het vandaag de dag met al die software, die door duizenden muzikanten gebruikt wordt, steeds moeilijker om met wat nieuws te komen. Ik probeer dat ook niet krampachtig te doen vanuit een competitief oogpunt. Het moet resoneren met mijn gevoel en als er iets uitkomt dat wat te bekend klinkt, oké dan is dat zo, maar als er iets tussen zit dat uniek is, des te beter! Ik probeer mijn eigen muzikale taal te ontwikkelen. Ik kies de arrangementen op mijn eigen manier zodat ze mijn muziek onderscheiden van anderen. Mijn filosofie blijft dat ik er zelf een goed gevoel bij moet hebben onafhankelijk van of iets nieuw klinkt of bekend."

Wat is er na de release van Lifegiving met je gebeurd?

"Een interessante vraag, want het heeft mij toch verbaasd hoe de muziekindustrie in elkaar steekt. Als je niets uitbrengt kom je niet aan de bak, maar voordat je wat uitbrengt neemt ook niemand je serieus. Het traditionele traject is natuurlijk dat artiesten hun demo’s opsturen naar platenmaatschappijen, die vervolgens de beste selecteren en dan met de muzikant contact opnemen. Dat zoiets niet altijd werkt, heb ik aan den lijve ondervonden met onze band. Ik zou niet durven zeggen dat onze demo een topproduct was, maar wel dat wat wij boden heel wat beter was dan ik op de radio hoor! Dat heeft mij ook doen besluiten om niet dat traject in te gaan. Een persoonlijke lening zou mij in staat moeten stellen om mijn eerste album op de markt te brengen, hoe duur ook, want de frustratie rond de gang van zaken met de band moest ik van mij kunnen afzetten wat het ook zou kosten. Toen het album eenmaal beschikbaar kwam, bleken de diverse platenmaatschappijen maar al te geïnteresseerd te zijn zodat mijn overtuiging nu is, dat als je iets wilt, je eerst jezelf in de schulden moet steken om iets goeds uit te brengen voordat de maatschappijen je serieus nemen. Naderhand wilde men maar al te graag een van mijn nummers in een compilatie verwerken en stukken in magazines plaatsen. Een van de effecten is al bekend: in Azië zal via het Orange Music Label Lifegiving opnieuw worden uitgebracht en gedistribueerd in onder meer Singapore, Maleisië en Thailand. Dat is natuurlijk best wel merkwaardig dat ik als een uit Peru afkomstige Amerikaan zoveel belangstelling heb in dat deel van Azië en dan te bedenken dat die contacten geheel en al via het internet gelegd zijn! Bijzonder om te noemen is de uitgave van een compilatie om een groep eilanden nabij de Filippijnen onder de aandacht te brengen die door de ‘global warming’ in hun bestaan worden bedreigd: als de zeespiegel twee meter zou stijgen komen deze eilanden volledig onder water te staan."

Wat voor effect heeft Lifegiving op jouw omgeving gehad? Ben je nu een beroemdheid in je woonplaats?

"Er is een wijsheid die zegt dat je in eigen omgeving nooit beroemd bent. Mijn muzikale activiteiten zijn niet bekend aan mijn leefgemeenschap, mede ook omdat ik geen concerten geef, iets wat ik ook niet snel zal doen overigens. Als ik in de toekomst concerten zou geven, moet er niet alleen sprake zijn van een hoge kwaliteit van het muzikaal gebodene, hetgeen in mijn geval tenminste drie extra muzikanten op het podium zou betekenen, maar ook zou ik dan hoge eisen stellen aan het visuele gebeuren en daar heb ik voorlopig de middelen niet voor. Via het internet begin ik echter een wereldwijde aanhang te krijgen die zich opvallend genoeg vaak ver buiten mijn woonplaats of zelfs mijn land bevindt."

Enig idee welke type mensen en van welke leeftijd jouw albums kopen of beluisteren? Hoe staat het met de new age muziek in Peru?

"Als ik het gastenboek op mijn website moet geloven dan krijg ik belangstelling uit werkelijk alle leeftijdscategorieën, maar als ik een schatting zou moeten maken komt vijftig procent uit de leeftijdscategorie van tussen de dertig en vijftig. Peru zelf is nooit een land geweest waar new age hoge ogen gooide, maar in Zuid-Amerika als geheel zijn er wel een groeiend aantal belangstellenden, vooral uit Argentinië en Brazilië."

Ben je van plan om meer inheemse instrumenten uit je geboortestreek te incorporeren in je muziek om zodoende een brug te slaan tussen new age en de Zuid-Amerikaanse volksmuziek?

"Sacred Earth was het eerste nummer waarbij ik dat heb gedaan en deze ervaring was dermate verrijkend dat ook op mijn nieuwe album The Gates Of Reality daar de bewijzen van te vinden zijn, zelfs nog meer naar de volksmuziek neigend en authentieker dan op Lifegiving. Daarvoor heb ik opnieuw mijn broer Alavaro uitgenodigd met zijn authentieke instrumenten uit Bolivia en op Paqta Kutemunga worden teksten gesproken in een van de inheemse dialecten in Peru die alleen als spreektaal bestaat, niet op schrift. Het nummer is zelfs al enige tijd beschikbaar via mijn website. Dit is de wijze waarop ik mijn aanhang de totstandkoming van mijn nieuwe album wil laten meebeleven. De respons op deze song was overweldigend en iedereen wilde graag weten wat de teksten betekenen! Het is zelfs niet uitgesloten dat ik ooit een heel album zal wijden aan de synthese tussen dit soort volksmuziek en mijn interpretatie van new age."

Je nieuwe album The Gates Of Reality is bijna klaar en na het beluisteren van de eerste stukken zou ik zeggen dat het geheel ietwat minder bombastisch klinkt. Kun je hierover wat vertellen?

"Net als Vangelis probeer ik om mijn muziek per album anders te laten klinken maar toch herkenbaar. In elk geval worden er nieuwe elementen toegevoegd, waaronder zang en ik ben software synths gaan gebruiken, terwijl Lifegiving alleen met hardware synths tot stand is gekomen. Behalve mijn broer Alvaro zullen ook een zangeres, die niet ver van mij vandaan woont, meedoen en een sopraan die ik nog moet vinden. Wat betreft de teksten: een van de nieuwe nummers is een gebed van een vader aan de elementen die om bescherming van zijn dochter vraagt. Overigens heeft CD Baby de exclusieve rechten voor de internetverkoop van Australis-muziek voor de eerste plaat."

Wat zijn je toekomstplannen?

"Filmmuziek schrijven lijkt me bijzonder aantrekkelijk en uitdagend om naast Australis te doen, dus als ik ooit een kans krijg zal ik die met beide handen aangrijpen. De erkenning als artiest is uiteraard heel belangrijk voor mij en in dat opzicht heeft Lifegiving me wel een enorme bevrediging gegeven al is het geen commercieel succes als je de gemaakte kosten meerekent. Veel zal afhangen van hoe mijn nieuwe album het gaat doen en tot nu toe zijn de voortekenen gunstig."

ENGLISH:

Australis is the natural expression of the human heart beyond languages, cultures and distances constantly searching for the real sound of emotions, the unique melody of feelings, the intense rhythms of passion and to express what cannot be told by spoken words. This is the description written by a new talent in electronic music (EM) about his music. Oscar Aguayo is currently working on his second album and, considering how very well received his debut album Lifegiving was, he gladly agreed to talk about his music, himself and, of course, his second creation.

Who is Australis, where do you come from originally, and when did you move to the USA?

"I was born and raised in Peru, but there’s also European blood running through my veins, because my grandfather was an Italian! Peru is very poor, you know, and my wife and I were hoping to have a better future in the USA. About nine years ago we decided to move. Back then, we already had our first daughter, who is now 13. In Layton, a little suburb just north of Utah’s capitol Salt Lake City, our other three children were born: our second daughter, who is now 8 years old, our son, who is six years old, and recently we had a third daughter. Actually I think we will stop expanding the family right there! We love open spaces and fresh air to breathe and so far we have found both in Layton."

According to your biography you had access to musical instruments at a very young age. Did you ever take lessons?

"At home we used to have several musical instruments, among others a piano. I started to play at the age of four and my mom showed me the basic principles. When I got to be six, my mother decided to hire a professional piano teacher. However, that worked out the opposite of what she expected: I had to practice every day and pretty soon it was a boring obligation instead of a really nice hobby. In the end, I quit taking lessons soon afterwards. Sometimes, I’m jealous of my brother who had the discipline to keep taking lessons. He’s a skilful musician now, but, on the other hand, he hardly ever composes music. We used to have a radio and a record player at home, but these were almost exclusively for playing or listening to classical music. Beginning at the age of twelve, I started to listen to popular rock music."

You have a brother who plays flute, haven't you?
"Correct. My brother Alvaro spent some years in Bolivia, a land of hills and mountains, and he has learned to play a number of native instruments: several woodwind instruments and a type of ten-string guitar that he uses on the track Sacred Earth from my first album. The influences of folk music are very strong there and he managed to use these influences delicately. Another of my brothers is a percussionist. He plays all kinds of drums, congas, bongos and so on. Then I have a sister who plays some piano, so altogether we are quite a musical family!"

Did you take lessons enough to learn to read notes?

"Back then I didn’t. At the age of 12, I started to compose my own music, but this was totally by ear. Much later, I guess around the age of 19, I learned to use MIDI and that’s what motivated me to learn to read notes."

What kind of music did you make in your childhood?

"As a teenager, some kids from the neighbourhood and I formed a band and started to play hard rock and metal. After high school, everyone went their separate ways and I started to focus on Peruvian folk music, which I played with some guys for a number of years. My marriage, I was 24 then, put an end to this and I began to have more time to spend behind the piano. Once settled in America, I felt the need to perform outside of my own home again and, with a friend who spoke Spanish fluently, we formed a duo called Cabala which translates to something like mysticism. When my youngest brother came to the States, we hired him as our percussionist, so then we were a trio. Subsequently, a bass player was added, and in the last year of Cabala’s existence, an extra guitar player joined. That band used to play a kind of Hispano pop music. I was responsible for most of the compositions, and when we performed live, I was the keyboard player as well. This band existed from 1999 to 2004. Our singer used to live in California and it became way too expensive to have her fly in every two to three weeks. At that time, I decided to quit the band because by then I was convinced that I should be more serious about music, something the other members turned out not to want for themselves. New age music was what I wanted to create and because it seemed pointless to compose music without being able to market it, my goal was to become an ‘independent’ musician. However, this means you have to invest your own money because there is no record company who takes care of business for you."

How did you get all your equipment?

"Gradually. I bought my first synthesizer in 1999, being more a library of sounds and a multifunctional keyboard than an instrument you could modify your own sounds with. The latter I was able to do with my first real synthesizer which I bought in 2002. Then I knew which way to go, because I just had this urge to create my own sounds. It has been a slow and, for my wife, painful process because all those instruments, software-programs and computers don’t come cheap and in spite of all those investments, she still kept on supporting me. The next step, which only occurred when my piano playing brother strongly advised me to do so, was to buy myself a third synth in 2005 and just recently I got myself a fourth one. These hardware synthesizers are combined with the powerful software synthesizers and I must admit that at present, I use these ‘virtual’ synths more and more."

According to your biography, you composed from early childhood onwards. Are any of the songs on Lifegiving from those early days?

"To be honest with you, no. The compositions from my childhood years were funny but, at the same time, obviously childish, naïve and altogether too simple. Besides, I only remember one tune, the rest I forgot ages ago! Also what I wrote for the band wasn’t suitable. Better than my childhood music, that’s for sure, but more pop-orientated and so not really matching the music I compose nowadays. What I wrote for the band in the last year of its existence comes much closer to the style I play now, so one might say there has been an evolution in that respect. Now I’m alone, I don’t have to compromise anymore, I can experiment at will, and I’m free to do what I want and that’s what appeals to me tremendously."

How did you compose and record your music in the early days and how do you do it today?

"Everything I wrote earlier came out of my first keyboard and was recorded in that same instrument. Later, I started to record all sounds on my computer using a mixing desk."

What do you think of composing via computer as many deejays do these days, most of whom have no musical background at all?

"If you mean making music with the aid of software, using loops and such without even touching a real instrument, I don’t think this is of great artistic value. It’s that feeling you have and you want to share with your fellow human beings, touching them with your composition versus the mere technical ability to be able to cut and paste really well. I can’t place those two on an equal level. In fact, I think it’s fairer to give credit to the manufacturer of the software than giving it to those using it!"

What kind of software do you use yourself?

"Mostly software for MIDI-sequencing. From the beginning onward I’ve used the very powerful SONAR program by Cakewalk, not the very latest version but, due to a number of updates, a fairly extensive one. For the recordings, I use Adobe Audition, I believe it’s 1.5. I use a a varied number of software programs on the side, for example Reactor, Compact, Cakewalk and Propellarheads. For the creation of my own unique sounds, I use the Kawai 5000S, an EMU 2000, a somewhat older Korg Triton and lastly a Yamaha Motif, again not the very latest model but a real fine instrument."

Does the fact that you are a trained software-engineer give you any advantages?

"Not directly to handle this particular software any better, but in general I guess my education provides me with some confidence. I’m not afraid to work myself into the software, I’m prepared to dig a little deeper and I have certain skills making it easier to feel more comfortable in that environment. So, in a way, I think I do benefit from being an engineer. The fact that I’ve always tried to get to know everything there is to know about the hardware synths enabling me to conceive new sounds, helped me a lot to understand the software synths. In fact, I don’t think there’s a whole lot of difference between these two categories at all."

A lot of musicians still prefer the analogue synths to the digital. What’s your opinion on that matter?

"Interesting question that seems to pop up on every forum and discussion group. Personally it doesn’t make any difference to me, even if a third category would arise. As long as I can use all available instruments and I can choose freely how to use them. I just want to bring my musical message across to the public and I don’t mind if it takes a digital or an analogue synth or an acoustic instrument!"

What kind of things or events are your sources of inspiration?

"Hey, that’s a nice question too. Strangely enough, when a tragedy has happened. Life is so dynamic and complex and so full of interactions with people there’s lots of opportunities that something happens which touches you. Take, as an example, you’re watching TV and, being a parent yourself, you see a child has been kidnapped. You automatically imagine how you would feel and respond to such a tragic event. If I think of an awful thing like that I feel the need to express my emotions in a musical way."

Do you listen to music a lot and if yes, who are your favourites and do you go to concerts?
"Being a father of four kids, I hardly have time to go to concerts and, to be honest, I can’t imagine myself jumping around in some stadium. When I’m not working on my own music, I always listen to music. Mostly to new age music but also pop, rock, actually just about anything. My biggest idol is undoubtedly Vangelis. I really, really enjoy listening to his music, but I like artists such as Enigma a lot too.

How did you get in touch with electronic music?

"Through a cassette tape with Vangelis on it which my father once brought home. Names like Tangerine Dream and Klaus Schulze do mean something to me, but my great example will always be Vangelis, although I must admit these last years I’m also influenced by the music from soundtracks by Hans Zimmer and John Williams. These are soundtracks from movies of great beauty and some of the passages have a special meaning to me… We’re talking about parts of Gladiator and, of course, The Lord Of The Rings trilogy."

Are you aware of the fact that these kinds of soundtracks are also a major source of inspiration for the genre of gothic metal? The Italian band Rhapsody (Of Fire) even call themselves the inventors of film score metal!

"Is it really? No, I didn’t know that, but it’s obvious that melodies such as Hans Zimmer composes appeal to a wide audience and I can imagine a lot of musicians with different musical roots are inspired by his themes and most certainly I can imagine this kind of music would be very appropriate for the genres you mentioned."

If you start composing, do you start with a single theme you work on or do you have a total idea of a song instantly?

"I find that hard to describe. When I have the urge to compose, I usually go to my room where all my stuff is ready to use and most of the time I just start searching for a certain sound that matches my emotional state. Often I don’t even know what kind of sound I’m looking for, but I’d keep on trying until I have that particular sound and then I just start playing without a concept, whatsoever. Sometimes, when it feels right and I think 'hey, this sounds cool!' such an improvisation is worth working on. It might take a week or sometimes several months to get exactly the result which satisfies me. On the other hand, I must admit many of these primary raw fragments of music don’t lead to anything that I use later on."

I guess it’s getting harder to come up with new melodies or sounds. Are you in fact trying to come up with something new and if so, how do you try to accomplish that?

"Naturally, with al that software used by thousands of musicians, it gets harder every day to come up with something new. I don’t try real hard from a competitive point of view. It must resonate with my feelings and if something pops up that sounds familiar, okay, that’s the way it is. But, if there’s something in my music that turns out to be really unique, even better! I try to develop my own musical language and, by the way, I arrange my songs and by choosing things like, for instance, a drum sound, I try to let my music sound different from others. My philosophy that I will stick to is that I have to have the right feeling about what I’m doing, so it is not at all important to me if a piece of my music sounds ‘new’ or ‘familiar’."

What happened to you after the release of Lifegiving?

"This is an interesting puzzle because I was astounded to learn the way the music industry works. If you don’t put out a record, the industry doesn’t take you serious, but before you do, handing over some demos, most of the time they don’t take you seriously either. You see, the traditional way the industry works is that artists send their demos to the record company and subsequently people at that company decide which ones are the best and make contact with those who have been selected. I found out the hard way that this path doesn’t always work out because without stating the demos our band made some years ago were amongst the best but surely what we had to offer was a lot better than what I usually hear on the radio! That’s mainly why I decided not to go for the traditional approach. A personal loan should enable me to release my first album because I just had to get rid of the frustration from the way things went with the band, whatever the cost would be. When the album finally became available in the market, several record companies suddenly began to show some serious interest in what I was doing, so now I’m definitely convinced that the right way to go is to find a good bank and release a good product before the industry will get interested. Afterwards they said they’d love to use one of my tracks for a compilation and promised me articles in magazines. One of the effects is already noticeable. In Asia, Lifegiving will be re-released by the Orange Music label in countries like Malaysia, Thailand and Singapore. If you think about it, it’s kind of strange that a Peruvian American gets so much attention in that part of Asia, especially because all contacts were made through the internet! I’d like to emphasize there is a special compilation with my music on it, that will be released to draw people’s attention towards a little group of some isles near the Philippines. Because of global warming, these isles are in danger of becoming flooded over when the sea level rises another one or two meters."

What kind of effects did the release of Lifegiving have on your environment? Are you a celebrity now in your hometown?

"There’s a saying that if you become famous, it’s never in your hometown. The community we live in is not aware of my musical activities, foremost because I don’t do concerts, something I wouldn’t do lightly anyway. Should I ever perform live it would have to be top notch, both the sound as well the visual component. This would require not only at least three extra musicians on stage, but it would cost a fortune to make the show a visual spectacle as well. At this point, I don’t have the means to do it! Mainly through the internet my group of fans is growing, surprisingly enough most often from places far away from where I live, often from outside of the USA as well."

Do you have any idea what kind of people listen to and buy your music and what there ages are? What about your place of birth? Does new age mean anything in Peru?

"If I look at the guestbook, I would have to believe there’s interest from almost every age group, but if I was to estimate, I would guess that some 50 percent of the people would be between 30 and 50. Peru has never been a country where new age is a popular kind of music but there’s growing interest from countries like Brazil and Argentina."

Are you planning to incorporate more of the native instruments from South America in your music and by doing so build a bridge between new age and South American folk music?
"Sacred Earth was the first song wherein I’ve tried to do this and the experience turned out to provide so enriching that on my new album The Gates Of Reality there’s also evidence of this, bending even more towards authentic folk music than on Lifegiving. Again, I invited my brother Alvaro with all his genuine instruments from Bolivia and on the track Paqta Kutemunga there are spoken lyrics in one of the native dialects of Peru. In real life, the dialect is a spoken language only, there’s nothing in writing! The track has been available for listening to on my website for some time now, by the way. This is the way I want my fans to be able to listen to parts of the new album. This pre-release is available for downloading through samples in an acceptable, but still rather poor quality, some 64 bytes per second. The response has been so overwhelming and everyone wanted to know the meaning of the lyrics! I guess it’s not impossible that I would try to make an album entirely devoted to the synthesis of this kind of traditional folk music and my interpretation of new age music."

You already mentioned your upcoming album The Gates Of Reality and having listened to some of the samples, my impression is that this album sounds a little less bombastic. Can you say something about that?

"Just as Vangelis does, I try to have a somewhat different sound per album but still make it recognizable as being Australis, my music. In this case, I’m adding several new elements like vocals and I have started using software synths, while on Lifegiving exclusively hardware synths were used. The album will feature my brother, but also a lady singer who has lived not far from our place, and a soprano I have yet to find. As far as the lyrics are concerned, one of the songs is, in fact, a prayer from a father to the elements, asking for protection for his daughter. For my first album CD Baby has the exclusive rights for the sales through the internet."

What kind of future plans do you have in mind?

"Apart from Australis, writing soundtracks and film scores seems ultimately challenging to do, so if I ever get an opportunity I will grab it with both hands. The recognition as an artist evidently is very important to me and in that respect Lifegving has given me a great deal of satisfaction, although if you take all expenses into account, commercially it is not (yet) a success! A lot will depend on my new album but so far the omens are favourable."

Discografie:
Lifegiving (2005)
The Gates Of Reality (2007)