MICK BOX

Uriah Heep is vandaag de dag geen progressieve rockgroep meer maar in de jaren zeventig, nog in de bezetting met Ken Hensley, was dat wel het geval. De band bestaat inmiddels al ruim veertig jaar en verwacht komend jaar het vijfentwintigste studioalbum uit te brengen. Desondanks staan er steevast een aantal klassiekers uit de progressieve periode op de setlist. July Morning, Gypsy en Sunrise worden zelden overgeslagen. BMG heeft inmiddels de rechten voor alle oudere albums van Uriah Heep verworven en begint dit najaar met een indrukwekkende reeks geremasterde heruitgaven en - voor zover bekend - alle voorzien van een bonusdisc. Tevens wordt de dubbel-cd The Definitive Anthology uitgebracht met een selectie van de beste nummers uit de periode van 1970-1990, dus met alle zangers die Uriah Heep heeft gehad: David Byron, John Lawton, John Sloman, Pete Goalby en als laatste Bernie Shaw, die nu al twintig jaar de frontman van de band is. Als fan heb je dan de lp, de cd, de geremasterde cd, mogelijk een of meer boxsets, de geremasterde lp en nu dan de ultieme versie wederom op cd. Voor het optreden in Haarlem was er gelegenheid om de nu 69-jarige medeoprichter en gitarist-componist Mick Box om een toelichting te vragen.

Hallo Mick, voor zover wij weten gaat BMG alle klassieke Uriah Heep-albums opnieuw uitbrengen, uiteraard opgepoetst en voorzien van interessant bonusmateriaal. Kun je iets vertellen over de toedracht van deze eerste releases? Hebben jullie inmiddels de rechten voor jullie muziek verworven?

"Ha! Was dat maar waar, want dan had ik nu alle rechten in eigen beheer! Nee, helaas is dat niet het geval dus we moeten het doen met wat ons wordt aangeboden. Het initiatief voor deze heruitgaven (Mick inspecteert de door mij meegebrachte exemplaren, want die had hij zelf nog niet gezien, MvBF) kwam van BMG. Door overname van onder andere Sanctuary is BMG een grote speler in het veld geworden, om het zo maar te zeggen. Wij bezitten namelijk het product niet, zij wel dus dat wil zeggen dat wij niet de mogelijkheid hebben om dit materiaal zelf opnieuw uit te brengen. Maar waar wij met de boxsets die in het verleden zijn uitgebracht weinig tot niets van doen hadden, zijn wij nu van het begin af aan bij deze heruitgaven nauw betrokken geweest."

Ik dacht dat er regelgeving was die oplegde dat na 25 jaar de rechten van muziek terug gaan naar de artiesten, maar dat is kennelijk niet zo. Waar komt al dat bonusmateriaal vandaan?

"Dat is feitelijk te danken aan een fan, genaamd Rob Corich. Toen onze muziek nog eigendom was van Sanctuary heeft hij op de een of andere wijze toegang gekregen tot de opslagruimte waar onze tapes werden bewaard en zo heeft hij de hand weten te leggen op overbodig geacht materiaal. Hij wilde dit - los van juridische implicaties - niet voor eigen gewin gebruiken, maar als trouwe fan op een correcte wijze aan andere liefhebbers laten horen met onze toestemming. Nu was er een prachtige gelegenheid om deze grotendeels onbekende opnamen te gebruiken."

Is het de bedoeling dat alle geremasterde heruitgaven in deze luxueuze vorm zullen worden uitgebracht?

"Zeker! Kijk in die tijd werden tapes gebruikt en soms, als er onvoldoende banden voor handen waren, gebruikten sommige zuinige producers gewoon de achterkant van de tapes om ook daarop materiaal op te nemen. Juist op dat soort tapes is een aantal van deze alternatieve opnamen gevonden. Gedeeltelijk zijn deze al eerder uitgebracht in de jaren negentig (Rarities From The Bronze Age, The Lansdowne Tapes en de boxset A Time Of Revelation - MvBF), maar niet de versies die nu op de bonusdisc van ons eerste album staan, althans dat heb ik begrepen!"

Zijn er bij die opnamen die je achteraf beter vindt klinken dan de keuze die destijds gemaakt is?

"Zover ben ik nog niet. Ik kan me voorstellen dat fans de ontwikkeling van een song willen beleven en dat zo’n alternatieve versie wellicht zelfs meer aanspreekt, juist omdat die anders klinkt maar ik ben er altijd van uit gegaan dat de keuze die we toen hebben gemaakt de best mogelijke opname is geweest en dat vind ik tot op heden nog steeds. Alles wat er nu aan dubbel-cd’s wordt uitgebracht is met onze toestemming daarop terecht gekomen. Je kunt ook goed volgen hoe de band zich ontwikkelt heeft toen de eerste stabiele bezetting (Lee Kerslake, David Byron, Gary Thain, Ken Hensley en Mick Box – MvBF) uiteen viel en de daarbij behorende onmiskenbare koerswijzigingen die het spel en de invloed van nieuwe muzikanten teweeg brachten. Ook de productie werd onder de loep genomen, hetgeen vooral bij Abominog herkenbaar is. Als je luistert, merk je het zelf en de een vindt dit mooi, de ander dat. Het Uriah Heep-sjabloon blijft herkenbaar en daar houd ik van, maar de diverse wisselingen in de bezetting, sommige teleurstellend en andere geweldig, hadden uiteraard wel consequenties."

Hoe is de selectie op Your Turn To Remember tot stand gekomen? Hebben Ken Hensley en jij nog contact gehad over deze release?

"Die selectie is uitgekozen door ‘moi-même’. Ik heb alles beluisterd en een keuze gemaakt, eigenlijk net als ik gewoon ben te doen bij het samenstellen van de setlist voor een optreden. Je kijkt bijvoorbeeld naar songs die goed bij elkaar passen, natuurlijke overgangen, je let op de sleutel waarin een liedje wordt gespeeld. Gaat de sleutel omhoog dan kan dat een moment zijn om het publiek letterlijk in hoger sferen te brengen. Ken woont in Spanje en is solo actief, ik ben druk met de besognes van Uriah Heep, dus regulier contact is er niet wel zo af en toe, zoals bij een show in Moskou waar we samen hebben gespeeld. Ken en ik hebben dus separaat ons commentaar op alle nummers geleverd in het boekje bij de Definitive Anthology."

Hoe moeilijk was het om na Into The Wild (2011) het album Outsider (2014) op te nemen?

"Dat was een eitje, het gemakkelijkste album ooit! Ik geloof dat we in tien dagen tijd alle elf songs hebben geschreven en opgenomen. Creatief gezien hebben we nog steeds potentie en ambitie. Phil Lanzon en ik zijn verantwoordelijk voor het schrijven van de songs en wij tweeën voelen elkaar feilloos aan. Als het nodig is, kunnen we heel snel schakelen en productief zijn. Het ligt in de bedoeling om begin volgend jaar met het opnemen van ons vijfentwintigste album te beginnen. Tussen de bedrijven door werken we aan het songschrijven."

Ik heb het idee dat jullie nog steeds heel veel onderweg zijn om op te treden. Enig idee hoeveel shows jullie gemiddeld per jaar doen?

"Dit jaar is eigenlijk een uitzondering, want we hebben relatief weinig op het podium gestaan. Normaal gesproken doen we tussen de honderd en honderdvijftig optredens per jaar, maar door een verandering van management zijn er dit jaar wat minder optredens. Toch heb ik het gevoel dat we sinds januari, toen we naar Japan gingen, niet meer gestopt zijn met toeren. Vorig jaar dedeen we Amerika en Australië en nu in oktober nog een paar optredens in Bolivia, wat ons totaal op zestig landen brengt. Phil en ik hebben jaren in Australië gewoond, dus dit continent is voor ons bijna een thuiswedstrijd. Inderdaad kun je stellen dat we heel wat afreizen, maar bijvoorbeeld in Egypte hebben we nog nooit gespeeld of in China. Daar zouden we nog wel graag een keer heen gaan. In oktober hebben we na de concerten in Bolivia tweeënhalve week vakantie en dan is er tijd en aandacht voor de familie, in mijn geval een vrouw en een zoon van vijftien in Noord-Londen en een zoon in Amerika. Die balans tussen familie en op tournee gaan moet er wel zijn."

Hoe vind je de huidige bezetting van Uriah Heep met Bernie Shaw, Phil Lanzon, Russell Gilbrook en Davey Rimmer?

"Ik ben er buitengewoon content mee. Niet alleen ondervinden we dat we elkaar constant stimuleren om creatief te zijn, we zijn ook continu bezig om kleinigheidjes aan te passen om de shows zo perfect mogelijk te laten klinken. Zowel op als buiten het podium is er een vriendschappelijke band, dus ik kan gerust stellen dat het een geweldig voorrecht is om deel uit te maken van het Uriah Heep van nu. Ik ben nooit iemand geweest die goed om heeft kunnen gaan met fricties binnen de band, zoals die er in de jaren zeventig zo veelvuldig waren. In het begin van de jaren tachtig had ik daar zo genoeg van dat ik besloten heb om nooit meer in een band te spelen met mensen waarmee ik niet goed overweg kon. Dat geldt overigens niet alleen voor de band maar ook voor de crew, het management etcetera. We slapen in hetzelfde hotel als onze roadies, we eten met elkaar en we maken onderling grappen en zo hoort het ook! Contracten zijn leuk, maar lang niet alles hoeft op papier. Feitelijk moet je niemand dwingen om iets te doen wat ze niet willen doen. Iedereen is bij deze groep omdat ze erbij wíllen zijn."

Jullie voormalige drummer en medeoprichter Lee Kerslake werd in 2007 vervangen vanwege gezondheidsproblemen en kwam nadien weer even in beeld door een ep'tje met Stefan Berggren. Op 18 september organiseert hij een benefietshow voor kankeronderzoek. Jullie zijn daar ook voor uitgenodigd?

"Ja, dat klopt. We zullen er allemaal zijn. De band Our Propaganda speelt daar en wellicht zal het tot een jamsessie komen. Het is echter geen show van ons als Uriah Heep maar primair een muzikale avond voor het goede doel met onder andere ook een veiling. Dit evenement vindt plaats in de beroemde 100 club in Londen. Lee is al heel lang een vriend, maar hij heeft zichzelf te lang verwaarloosd. Met zijn enorme overgewicht kreeg hij suikerziekte maar die is hij te boven gekomen. Vervolgens werd er een gevorderde vorm van prostaatkanker geconstateerd, maar met behulp van chemotherapie schijnt hij ook die narigheid overwonnen te hebben."

Kun je wat over jullie vijfentwintigste album vertellen? Op welk label gaat het uit komen, welke studio gaan jullie gebruiken en gaan jullie het zelf produceren?

"Zoals gezegd, we hebben een nieuw management dus we laten de zakelijke beslommeringen liever aan hen over, zodat wij ons op de muziek kunnen concentreren. We vertrouwen erop dat zij de beste deal voor ons uit de wacht slepen, maar ik kan nog geen zinnig woord zeggen of het weer Frontiers Records zal worden of een andere maatschappij. Wat de studio betreft, zijn we er ook nog niet uit. Een van de opties is de Rockfield Studio in Zuid-Wales, een andere mogelijkheid is een studio in Duitsland. Het zal zeker ook afhangen van de producer die wordt gekozen. Zelf gaan produceren zien wij niet zitten. Wij voelen ons prettiger bij iemand die met onafhankelijke oren naar de muziek luistert en bepaalde beslissingen neemt. Dat voorkomt ook gekissebis over futiliteiten en oeverloos gezwam en dat bevalt ons allen uitstekend."

Het is algemeen bekend dat de muziekindustrie nogal veranderd is sinds de jaren zeventig. Wat voor impact hebben die veranderingen op jou persoonlijk gehad en op de band Uriah Heep?

"Iedereen heeft daar de gevolgen van ondervonden, niet alleen wij. Sommige veranderingen waren positief, andere erg negatief. Het heeft in elk geval geleid tot een situatie waarin een band alleen nog geld kan verdienen met optreden en niet meer door het verkopen van albums. Op zich is dat nog niet zo erg maar het nadeel is wel de overkill, want iedereen wil nu hetzelfde: geld verdienen door op te treden dus is het aanbod is gigantisch. De markt lijkt verzadigd. Wij hebben het voordeel dat we onszelf bewezen hebben als goede liveband en die reputatie is nu zeker in ons voordeel, maar veel andere bands hebben problemen om een voet aan de grond te krijgen. Natuurlijk is het streamen van muziek in ons aller nadeel, maar je kunt er niet meer omheen dus je kunt het beter accepteren en er in meegaan want ertegen vechten is toch kansloos. Dat gezegd hebbende, willen we toch nieuw materiaal uitbrengen al is het niet voor de verdiensten maar om vooruit te kunnen blijven kijken en uiteraard voor de fans die ook wel eens wat nieuws willen horen. Anders ga je toch een soort van tributeband van jezelf worden en daarin zit geen heilig vuur meer. Het maken en spelen van nieuwe songs geeft op de een of andere manier weer nieuwe impulsen aan de oude songs, vreemd maar zo is het wel!"

In de glorietijd werden jullie met limousines van het vliegveld opgehaald. Dat zal nu niet meer het geval zijn neem ik aan: hoe gaat dat tegenwoordig?

"De crew moet uiteraard alles opbouwen, dus die moeten al ’s morgens op de locatie zijn waar we optreden. Zij maken doorgaans gebruik van een toerbus. Wij als bandleden rijden meestal wat later met een personenbusje of MPV van de ene plek naar de andere."

Ik neem aan dat jij aan het roer staat van Uriah Heep de laatste decennia. Betekent dat dat jij ook beslist wie het artwork voor een nieuw album gaat maken?

"De band wordt er altijd nauw bij betrokken. Bijvoorbeeld het artwork voor Outsider is vervaardigd door een Poolse kunstenaar genaamd Igor Morski. Hij zond ons management wat voorbeelden van zijn werk en vervolgens werd het aan ons getoond. Afijn, even zoeken op internet en we besloten om hem wat informatie over Outsider te sturen. Het eerste schilderij wat hij maakte was al direct een honderd procent score: iedereen vond het prachtig en dat is best uitzonderlijk want voordat vijf kerels het eens zijn over een hoesontwerp.... Dan moet er even worden onderhandeld voordat het daadwerkelijk tot een cover komt, we moeten dat kunstwerk op onze T-shirts kunnen printen enzovoort, maar het was in een oogwenk rond. Met het artwork voor Live At Koko (2014) ging het overigens hetzelfde: zijn ontwerp met die klok sprak iedereen aan."

Overwegen jullie om bijvoorbeeld oude tijden te laten herleven door een ontwerp te laten maken door Roger Dean?

"Je weet maar nooit! Voor Sea Of Light hebben we van zijn diensten gebruik gemaakt. Het zou echter ook kunnen dat we opnieuw Morski zullen benaderen. Roger en ik zijn oude bekenden en mijn relatie met hem is prima. We speelden laatst in Maidstone op de Ramblin’ Man Fair (23 juli jl. – MvBF) waar Roger ook met een stand aanwezig was om zijn kunst te verkopen. Ik heb daar op zijn verzoek behoorlijk wat van gesigneerd. De laatste jaren hebben we de goede gewoonte om niet te veel vast te leggen en te plannen. Als het zover is kijken we wat ons past en handelen eerst dan en niet op voorhand."

Bernie is Canadees en jij en Phil hebben langdurig in Australië gewoond. Waar wonen jullie tegenwoordig?

"Ik woon in Noord-Londen, Bernie zit iets verder naar het noorden richting Cambridge, Phil woont aan de zuidelijke kust, Davey zit midden in Londen en Russell woont wat meer naar het oosten maar de afstanden zijn gemakkelijk te overbruggen."

In een gesprek dat ik had met Ian Anderson van Jethro Tull veegde hij nogal de vloer aan met artiesten die hun land ontvluchten om belastingredenen. Hoe zit dat met jullie?

"Vandaag de dag ben ik dezelfde mening toegedaan, maar je moet je voorstellen dat toentertijd de belastingen dusdanig absurd waren dat van elke pond 96 pence naar de belastingdienst ging. Dat was natuurlijk wel erg veel, want zo hield je feitelijk niets over. Waar werk je dan nog voor? Tot op zekere hoogte hebben wij dat ook gedaan. Wonderworld werd opgenomen in München en we zijn ook in Frankrijk geweest in Château d'Hérouville. We waren echter nooit een blije band als we in het buitenland zaten. Als muzikant zit je al veel in het buitenland, ben je haast nooit thuis of je gaat de studio in en dan moet je weer naar het buitenland ver van je eigen bed. Lijkt wat onzinnig. Ik heb een jaar of tien in Amerika gewoond en idem zoveel jaren in Sydney, maar niet om belasting te ontduiken maar gewoon omdat ik daar graag wilde wonen. Toen Phil ook in Australië woonde, gingen we vaak samen varen en op een bootje luisteren naar elkaars ideeën, serene rust zo op het eindeloze water, een geweldige tijd in een prachtig appartement aan de kust."

Heb je plannen voor de toekomst? Komt het woord pensioen daarin voor?

"Nee, ik heb geen vastomlijnde plannen. Op dit moment is de groep mensen die betrokken is bij Uriah Heep een bijzonder fijn gezelschap om tussen te verkeren. Ik geniet elke dag, ontmoet veel mensen, reis de hele wereld over dus ik ga door zolang ik gezond blijf!"

Discografie (studioalbums):

... Very 'Eavy ...Very 'Umble (1970)

Salisbury (1971)

Look At Yourself (1971)

Demons And Wizards (1972)

The Magician's Birthday (1972)

Sweet Freedom (1973)

Wonderworld (1974)

Return To Fantasy (1975)

High And Mighty (1976)

Firefly (1977)

Innocent Victim (1977)

Fallen Angel (1978)

Conquest (1980)

Abominog (1982)

Head First (1983)

Equator (1985)

Raging Silence (1989)

Different World (1991)

Sea Of Light (1995)

Sonic Origami (1998)

Wake The Sleeper (2008)

Celebration (2009)

Into The Wild (2011)

Outsider (2014)