PILSENER ARENA, Oberhausen (Duitsland)

Nightwish met Floor Jansen als frontvrouw was voor het het eerst in Nederland. De band concerteerde in de Heineken Music Hall in Amsterdam, terwijl uw verslaggever nog op de terugweg was van de Cruise To The Edge. Niet getreurd, want daags na thuiskomst kon ik naar Oberhausen. Parkeerproblemen en files kennen ze daar ook dus het eerste voorprogramma Amorphis ging aan mij voorbij. De blauwharige gruntende dame van Arch Enemy maakte wel indruk, maar muzikaal kon de metal van deze band mij niet bekoren.

Na een korte pauze was Nightwish aan de beurt. De band speelde op een groot podium met her en der wat rustiek uitziende boomstamachtige structuren. Met Shudder Before The Beautiful zat de stemming er meteen goed in. In eerste instantie stonden er slechts vijf bandleden op de bühne, want Troy Denockley kwam pas op bij de vijfde song en de fotografen mochten alleen fotograferen tijdens het derde en vierde nummer. Er was sprake van veel beweging met name van gitarist Erno 'Emppu' Vuorinen die geregeld over het podium banjerde, maar bassist-zanger Marco Hietala liet zich niet onetuigd en verschool zich maar zelden achter zijn microfoon. En dan ‘onze’ Floor Jansen! Temidden van dampende rookpluimen, knetterend vuurwerk en gigantische schermen hoog achter de band, zong zij als stralend middelpunt haar partijen alsof ze al heel wat jaren deel uitmaakte van deze gothicmetalgrootmacht. De nadruk lag begrijpelijkerwijs op het laatste studioalbum Endless Forms Most Beautiful, waarvan liefst zeven songs werden vertolkt.

Het grotendeels Duitse publiek bleek de band en Floor Jansen op handen te dragen en brulde vrijwel alle nummers luidkeels mee. Mijn belangstelling ging vooral uit naar het oudere werk en opnieuw toonde Floor haar veelzijdigheid, want ook de nummers die door haar voorgangers Anette Olzon en Tarja Turunen waren opgenomen werden vlekkeloos en toch met een eigen interpretatie uitgevoerd. Er waren dan ook geregeld goedkeurende blikken van toetsenist Tuomas Holopainen en Marco Hietala aan het adres van Floor en ook drummer Hai Hahto deed het uitstekend. Ik kreeg kippenvel bij de uitvoering van Sleeping Sun en ook nummers als Elan, Nemo en Stargazers gezongen met haar sopraanstem, gingen er in als zoete koek. De band speelde ruim twee uur, weliswaar zonder toegift want de laatste song was namelijk het lange titelstuk van de nieuwe cd. Ik was getuige van een uiterst professionele show met een hoog entertainmentgehalte ook voor de neutrale bezoeker. Pure klasse en wat mij betreft is het volgende station het Ziggo Dome in Amsterdam!