PATRONAAAT, Haarlem

Daags nadat Uriah Heep in een uitermate regenachtig Leeuwarden had gespeeld, trad de continu toerende band op in het fraai gelegen Patronaat in Haarlem. Vanwege een gesprek. dat ik mocht hebben met gitarist Mick Box, was er voor mij geen support-act maar alleen het echte werk en ik geloof niet dat ik daar rouwig om hoef te zijn. Een tot mijn verbazing volle bak wachtte in spanning op de ouwe rockers en zag toetsenist Phil Lanzon als eerste verschijnen met de eerste noten van Gypsy. Een waar feest van herkenning barstte los.

De relatief jonge ritmesectie van de band bestaande uit drummer Russell Gilbrook en bassist Davey Rimmer was uitstekend op dreef en daardoor klonk de band frisser en energieker dan met Lee Kerslake en Trevor Bolder. Zanger Bernie Shaw, die ook alweer twintig jaar bij de band is, had er wat kilootjes bij gekregen maar hij zong nog prima, al had hij wel moeite met de wat hogere nootjes en met het vasthouden van langere uithalen. De fans van het eerste uur konden hun hart ophalen. want driekwart van de show bestond uit werk uit de jaren zeventig, te weten July Morning, Look At Yourself, Stealin’, The Wizard, Lady In Black en als toegiften Bird Of Prey en uiteraard Easy Livin’. Deze nummers bewezen dat de roemruchte bezetting met toetsenist Ken Hensley en basgitarist Gary Thain - beiden overleden - nog steeds de kern van het werk van Uriah Heep vormen. Het laatste album The Outsider werd ook gepromoot met diverse songs en daarmee was het publiek meer dan tevreden. Gitarist Mick Box nadert de zeventig en ook toetsenist Phil Lanzon is de 65 gepasseerd,. Toch meen ik dat in deze bezetting Uriah Heep het vijftigjarig bestaan echt wel zal halen. Voeg daarbij de heerlijke sfeer en de uitstekende geluidskwaliteit en dan begrijpt iedere liefhebber dat de enthousiaste schare fans vanuit Haarlem tevreden huiswaarts is gegaan. Nostalgie of niet, dit optreden stond als een huis!