THE ISLANDERS ARMS, Finland, Virtueel Concert

Op 28 mei om 20.00 uur en voor ons in Europa op 30 mei ’s nachts gaf NIghtwish, ’s werelds grootste female fronted metalband een tweetal concerten in een virtuele omgeving. Dat was waarschijnlijk geen primeur, maar de virtuele omgeving waarin deze formidabele band acteerde, was niet alleen origineel maar naar mijn smaak ook zó indrukwekkend dat ik beide concerten tweemaal heb bekeken. Geweldig om alle bandleden van zo dichtbij te kunnen zien, eindelijk de fantastische speltechniek te kunnen waarnemen en in je luie stoel genieten van een perfecte geluidskwaliteit! Het zou best wel eens een trend kunnen worden als alternatief voor massale bijeenkomsten waarbij je de idolen alleen van grote afstand kunt volgen of via megaschermen.

Maar liefst meer dan 150.000 mensen waren getuige van deze shows! Dat zegt toch wel wat dunkt mij. De concerten vonden plaats in een bijzondere ‘kroeg’, de Islanders Arms. Een prachtig pand met wat karakteristieken van een bruine kroeg met op de voorgevel een grote klok als bij een treinstation en ramen die passen bij een kerk en dan ook nog eens een vuurtoren, enigszins Paradiso-Amsterdam-achtig. Gesitueerd aan de rand van een meer op een klif met gigantische watervallen over de gehele breedte, komt een zeppelin aangevlogen en zodra die geland is begint de band te spelen.

Deze concerten waren tevens de vuurdoop voor bassist Jukka Koskinen, die de zware taak heeft de geweldige Marko Hietala te vervangen tijdens de op handen zijnde Human. :||: Nature wereld tournee. Natuurlijk mis je de imposante verschijning en dito stem van Hietala, maar dat ook Koskinen zijn bas weet te hanteren werd wel duidelijk. Terwijl de band in een kale ruimte moest acteren zonder interactie met het publiek en met telkens een doodse stilte na elk nummer, zag het kijkend publiek de meest fantasierijke beelden en een band die na zo’n lange periode toch even moest wennen. Hoewel het eerste concert feilloos werd afgewerkt waren de bandleden tijdens het tweede concert duidelijk meer op hun gemak. Er werd meer onderling gegrimast en bij Sleeping Sun moest ik zelf een traantje wegpinken, zo mooi! De nadruk qua keuze van de nummers lag uiteraard op het laatste album, maar er werden ook oudjes gespeeld uit zowel het tijdperk van Tarja Turunen als uit  het tijdperk Anette Ozon. Zo’n kwart van het tweede optreden verschilde van het de eerste show. Het zal een kolkend feest worden in het Ziggo Dome, dat lijkt bijna wel zeker. Deze virtuele concerten waren in elk geval op alle fronten geslaagd en zal de behoefte van de fans om Nightwish echt live te zien alleen maar groter maken!