GOFFERTPARK, NIjmegen

Afgezien van een enkel buitje was het uitstekend toeven in Nijmegen, hoewel mijn persoonlijke voorkeur toch de locatie in Lichtenvoorde blijft. Kansas stond al eerder op het Arrow Rock Festival in 2005, toen nog met zanger-violist Robbie Steinhardt. Zonder hem, Kerry Livgren en Bob Hope, maar met Billy Greer (zang-bas) en David Ragsdale (viool-gitaar), speelde de band een degelijke set, al mis ik Steinhardt en vooral Livrgren nog steeds heel erg. De geluidskwaliteit was vooral qua zang niet optimaal, waardoor de toch al tanende stem van Steve Walsh niet altijd even goed uit de verf kwam. Dankzij een fikse portie instrumentaal werk was het toch een bijzonder aangenaam uur muziek dat de heren speelden.

De opening was Magnum Opus en daarna volgden nummers als Hold On, Portrait (He Knew), Miracles Out Of Nowhere en Point Of Know Return. Natuurlijk ontbraken klassiekers als Dust In The Wind en Down The Road ook niet en Carry On Wayward Son - hun grootste hit - speelde men als toegift. De vreemde eend in de bijt was een prima uitvoering van het in 1983 opgenomen Fight Fire With Fire, toen Walsh geen deel meer uitmaakte van de band. De aangename verrassing was voor mij onbetwist Icarus II van het album Somewhere To Elsewhere, gevolgd door het magistrale Icarus van het album Masque. Kenners van de band zullen het met me eens zijn dat het album Leftoverture weer zeer goed vertegenwoordigd was. Een tikkeltje plichtmatig concert misschien, maar het vakmanschap en een vrolijk grimassende en briljant spelende David Ragsdale maakten alles goed.