COLLAPSE THE WAVE

Enkele dagen nadat dit Amerikaanse gezelschap uit New York geland was in Frankfurt om te spelen op de vrijdagavond van de laatste “Night Of The Prog”, speelde de band voor het eerst een volledig concert in Europa. Zij deed dit in een piepklein maar zeer genoeglijk zaaltje in het hart van Amsterdam, CREA geheten. Vanuit de Loreley waren band en technici met een busje naar Amsterdam gekomen en maakten daar kennis met de drukte en de spits. Eeven werd het bijna erg onaangenaam want het busje had bijna een fietser aangereden. Gelukkig was alles goed afgelopen en brandde het septet van verlangen om -voor een handjevol mensen- een volledige show te spelen. Uiteraard werden er enkele nummers vertolkt die op het laatste, tiende, studioalbum Collapse The Wave staan maar ook diverse tracks van de eerste twee albums uit de jaren negentig en van de diverse albums uit het huidige millennium. Gedurende de show werd volstrekt duidelijk dat de broers Galgano (Tom op toetsen en zang) en de vijf jaar jongere John (Rickenbacker bas, zang en akoestische gitaar) met hun vriend Paul ‘Brems’ Bremner (gitaar) de kern van IZZ vormen, daar zij voor de composities zorgen. Samen met twee vrienden (Coralian en DiMiceli) op slagwerk en de partners van Tom en John, respectievelijk Anmarie Byrnes en Laura Meade brengt IZZ een hoog niveau aan progressieve rockmuziek en bewees dat ook in dit knusse zaaltje. Met een uitstekend geluid maakte IZZ in een show van dik twee uur volstrekt duidelijk dat de live versies van alle nummers niet of nauwelijks onder doen ten opzichte van de studio-opnamen. Vooral grote bewondering voor toetsenist Tom Galgano die dankzij knap programmeren allerlei verschillende geluiden op de juiste momenten uit zijn ene Nord Stage 3 keyboard wist te toveren. Aandoenlijk en inspirerend om te horen met hoeveel passie vooral Tom, John en Paul aan hun composities werken en hoeveel plezier zij uit het samen spelen halen. Zoals zij zelf aangaven: het spelplezier met elkaar is allesbepalend maar het is “zeker nóg leuker als er publiek staat”! Het leek alsof de band bijna net zo dankbaar was voor de enthousiaste luisteraars als vice versa en dat is iets wat een oude concertganger als uw schrijver niet vaak meer tegenkomt. Liefhebbers van muziek van bijvoorbeeld Spock’s Beard zouden deze band beslist een kans moeten geven als zij IZZ nog niet in collectie hebben staan, de uitdagende composities zijn zeker niet ‘easy listening’, maar de moeite waard om te ontdekken en getuigen van een hoog gehalte aan originaliteit binnen het genre van de (neo-)prog. IZZ in CREA was een heerlijk avondje zittend genieten en was alle perikelen om Almelo uit en Amsterdam in te komen meer dan waard.