KIKO LOUREIRO, Aqua, Solo

Kiko Loureiro werd geboren in Rio de Janeiro maar hij verhuisde al op jonge leeftijd naar Sao Paolo, waar hij nog steeds woont. Hij is nu 38 jaar oud en kwam als tiener terecht bij Angra. Sinds die tijd heeft hij zich ontwikkeld als componist en behoort nu tot de meest toonaangevende gitaristen in de hedendaagse rockmuziek. Zowel Angra als Kiko Loureiro zijn behalve in eigen land ook populair in Japan en in enkele Europese landen. Loureiro bracht zijn eerste solo album No Gravity uit in 2004, zijn tweede album Universo Inverso volgde in 2007 en zijn laatste geesteskind heet Fullblast (2009). Naast de elektrische gitaar, bespeelt Loureiro ook de akoestische gitaar, terwijl bas, piano en keyboards hem ook niet vreemd zijn. Middenin een druk tourschema en een belangrijke andersoortige gebeurtenis in zijn leven praat Kiko ons bij over zijn solowerk en over het laatste Angra-album Aqua.

Kiko, je bent net terug van een tournee en ik begrijp dat er nog een speciale gebeurtenis heeft plaats gevonden?

"Ja dat klopt! Ik ben recentelijk getrouwd met een Finse, dus ik woon nu ook gedeeltelijk in Finland. De tour door Europa was erg leuk. We hebben opgetreden in Spanje, Italië, Frankrijk, Zwitserland en een show in België. Het gevoel, de 'vibe' in de band was erg goed en dat is ook nodig als je voor echte fans speelt! Overigens, kort geleden speelden we twee concerten in de USA waarvan één in The House Of Blues. We spelen eigenlijk nooit in Amerika, dus dit was een prima gelegenheid. Het aantal mensen dat kwam opdagen was oké."

Eindelijk is er na vier jaar weer een Angra-album nadat jullie al hadden getoerd met Sepultura, een andere roemruchte naam uit Brazilië. Hoe was dat en hoe zijn jullie op het concept van Aqua gekomen?

"De tour met Sepultura was erg plezierig en leerzaam tegelijkertijd. We hebben veel ervaringen kunnen uitwisselen. We speelden in Brazilië en één concert in Portugal. Wat Aqua betreft: binnen de band is uitgebreid gediscussieerd over welk concept we zouden gebruiken, want we wilden allemaal wel een thema voor het album, ook om onze teksten handen en voeten te kunnen geven. Uiteindelijk kozen we voor The Tempest van William Shakespeare. De titel van het album had meer 'metal' kunnen klinken zoals The Tempest, The Storm of  Arising Thunder.  Dat leek ons toch geen juiste titel. Ik kwam met het idee om het album Aqua te noemen en de overige bandleden gingen daarmee akkoord. Bovendien vormt Aqua een alliteratie met Angra , de naam is eenvoudig en het lijkt ook nog een beetje Angra. Het album begint weliswaar heftig met The Tempest, maar aan het einde komt de muziek in rustig vaarwater als de hoofdpersoon Prospero weer thuis komt."

Hoe lang zijn jullie bezig geweest met Aqua? Ik heb begrepen dat er een overvloed aan materiaal was en toch klokt het album nog geen vijftig minuten?

"Alles bij elkaar heeft het realiseren van dit album zo'n acht maanden gekost. Wij menen dat de optimale lengte voor een album 45-50 minuten is. Men heeft tegenwoordig geen tijd meer om naar albums van langer dan een uur te luisteren. Het is eigenlijk net als Shakepeares toneelstuk: als je het verhaal gaat uitleggen en het zou meer dan 45 minuten kosten dan raakt men de weg kwijt. Iedereen bracht het nodige aan materiaal, maar sommige stukken waren nog niet af. Je gaat geen vier ballads op één album zetten en niet meer dan twee, hooguit drie snelle nummers. Koppel daaraan een progressief nummer en een meer etnisch nummer en je hebt het album vol. De rest blijft liggen tot een volgend album of wordt verlaten op het moment dat de creativiteit van dat moment ruim voldoende is."

Hoe gaan jullie te werk bij het componeren, alleen of gezamenlijk? Hoe arrangeren jullie de songs?

"Elke song heeft een ander verhaal; soms kom ik met een compleet nummer en dan heb ik alle delen zelf opgenomen inclusief het programmeren van de drums, dan weer heb ik allen een refrein op mijn akoestische gitaar en krijg ik hulp van de andere bandleden. Arrangeren doen we samen, maar op basis van een complete demo komt het eindresultaat vaak zeer dicht bij die demo, misschien op een kleine subtiele verandering na. Andere tracks zijn co-composities en dan arrangeert de hele band. Dat is wat de nummers zo verschillend maakt! Ook anderen leveren soms complete nummers aan die ik nooit zou hebben kunnen schrijven, sommige daarvan vind ik echt top en verfrissend. Een speciale track voor mij is Ashes, een nummer dat ik al een jaar of twee als complete demo onder de pet had. Die song is exact opgenomen zoals ik hem in gedachten had."

Het viel me op dat drummer Aguiles Priester - één van de sollicitanten bij Dream Theater! - de band verlaten heeft en dat Confessori na zijn Shama(a)n-uitstapje weer terug is op het oude nest? Ik vind overigens dat hij het fantastisch doet op dit album.

"Aguiles Priester wenste meer tijd te besteden aan zijn eigen band en dat zou ten koste gaan van Angra. We hebben drie drummers getest waarvan Ricardo Confessori er één was. In de jaren negentig hebben we veel plezier met elkaar gehad en inderdaad was het bijzonder prettig om hem er weer bij te hebben."

Je zit nu bijna twintig jaar bij Angra, maar je hebt ook solo albums uitgebracht. Hoe heb je geleerd gitaar, bas en toetsen te spelen?

"Naast zelfstudies was Mozart Mello gedurende een jaar of vijf mijn gitaarleraar toen ik een jaar of zeventien was. Piano spelen heb ik geleerd bij Silvia Góes, een bekende Braziliaanse Latin-Jazz pianiste. Dat was gedurende een jaar of drie. Zij heeft grote invloed gehad op mijn relatie met muziek, zij leerde me veel over muzikale harmonieën en de psychologische kanten van muziek als geheel. De piano is erg handig bij het schrijven van songs. Alle gitaristen kunnen wel een beetje bas spelen en op een gegeven moment probeerde ik echt werk van Jacco Pastorius te spelen. Ik beschouw de akoestische gitaar als een ander instrument, vanwege de andere techniek van spelen en ik zou me graag hierin verder willen verdiepen, maar de elektrische gitaar blijft mijn favoriete instrument."

Je hebt ook bij Tarja Turunen gespeeld. Had Mike Terrana, de drummer van Tarja's live band, daar iets mee van doen?

"Tarja houdt erg van onze muziek, speciaal het akoestische werk dat ik speel. Ik nam wat akoestische stukken op voor haar eerste album en vervolgens een single. Mike Terrana nam mijn soloalbum No Gravity op en vertelde me over het werken met haar en toen ze mij vroeg om haar Duitse gitarist te vervangen toen die andere verplichtingen had, heb ik op basis daarvan volmondig ja gezegd en twee tours met haar gedaan. Tarja bleek een erg prettige vrouw om mee samen te werken en ze heeft haar zaakjes qua organisatie prima voor elkaar. Om de gelegenheid te hebben om mensen als Max Lilja (cello) te spelen was geweldig! Later dit jaar in september spelen we als Angra op Rock In Rio en we hebben Tarja gevraagd enkele nummers met ons te komen zingen."

Wat zijn de belangrijkste namen als we over je muzikale beïnvloeding en inspiratiebronnen spreken?

"De eerste en tevens een van de belangrijkste namen is Jimmy Page (Led Zeppelin). Uit de jaren tachtig Van Halen, maar ik ging ook uit mijn dak van Joe Satriani en Steve Vai en ik wilde net zo snel kunnen spelen als zij. Verder noem ik namen als Jeff Beck, Jimi Hendrix, Eric Clapton, George Benson, John Scofield en - toch een beetje vreemd voor mij - Robben Ford. Natuurlijk luisterde ik ook veel naar akoestische gitaristen uit eigen land vanwege hun techniek en compositorische kwaliteiten, zoals Baden Powell en Raphael Rabello. Als componist was 'Tom' Jobim belangrijk voor mij en verder mensen als Herbie Hancock, Miles Davis, Wayne Shorter en Paco De Lucia. Tot slot nog een reeks flamenco-gitaristen. Van de klassieke meesters luister ik graag naar Debussy of Ravel, maar ook naar Beethoven en Chopin."

Kun je wat albums noemen die grote indruk op je gemaakt hebben?

"Ik zou zeggen Bachiana Brasiliera Nr. 4 van Villa-Lobos. Die melodie heeft altijd een speciaal plekje bij me gehad al vanaf jonge leeftijd. Het album Physical Gravity van Led Zeppelin heb ik grijs gedraaid en dan nog Yngwie Malmsteen's Rising Force, Eat 'M And Smile van David Lee Roth, Steve Vai's eerste album Flex-able en Surfin' With The Alien van Joe Satriani. Daarvoor eigenlijk nog Blow By Blow van Jeff Beck en The Kind Of Blue van Miles Davis...al deze muziek heeft me gemaakt tot de gepassioneerde gitarist die ik nu ben!"

Kun je iets meer vertellen over je solo albums en met name Fullblast?

"Toen ik No Gravity opnam in 2004, speelde ik gitaar, bas, keyboards en percussie en Mike Terrana drumde. Voor Universo Inverso heb ik een drummer uit Brazilië gebruikt en een pianist uit Cuba waardoor dat album veel meer een Latin en Jazz 'feel' heeft. Carlos Santana is zeker een van de inspiratiebronnen geweest voor deze muziekstijl. Op Fullblast speelt Felipe Andreoli, een geweldige bassist die echt iets aan mijn muziek heeft toegevoegd en ik heb getracht om Terrana veel meer met een Brazilaanse 'groove' te laten drummen, zodat mijn doel om rock met Braziliaanse muziek en een vleugje jazz te fuseren heel aardig is gelukt."

In maart 2007 werd je tot best gitarist uitgeroepen door het bekende Japanse magazine Burnn. Wat is je commentaar daarop?

"Het was natuurlijk een geweldige eer om van zoveel namen als beste te worden gekozen. Ik denk dat dit komt vanwege mijn toen net uitgebrachte soloalbum Universo Inverso, waarmee de muziekliefhebbers konden horen dat ik naast het 'shredden' ook akoestisch, fusion, jazz en Braziliaanse invloeden kon laten horen. Ik denk dat die veelzijdigheid veel mensen heeft aangesproken."

André Matos vertelde me dat het management de reden was om te vertrekken. Heeft hij dat goed gezien of denk jij daar anders over? 

"Eerlijk gezegd geloof ik niet dat je uit een band stapt vanwege het management. Het management is altijd een probleem geweest; dat is zeker waar, maar in het geval van André wilde hij gewoon de band verlaten en daarvan heeft hij naar mijn mening het management de schuld gegeven. Ik heb overigens geen contact meer met André Matos en ook niet met Luis Mariutti."

Speel je vaak voor publiek en heb je nog andere passies behalve gitaarspelen?

"Nee, eigenlijk niet. Mijn enige passie is gitaarspelen. Als ik niet met Angra of mijn eigen band speel, doe ik regelmatig clinics voor groepen muzikanten. Ik geef geen privélessen. Ik reis veel en daardoor zijn andere zaken, zoals sport wat naar de achtergrond geschoven. Mijn grote droom was om te spelen voor veel mensen en ik moet alle fans bedanken, omdat ik dat doel nu heb bereikt. In de toekomst zou ik net als bijvoorbeeld Sting graag met muzikanten uit andere landen spelen om zo verschillende culturen, muziekstijlen en instrumenten te leren kennen en die dan te incorporeren in mijn eigen muziek."

Wat zijn je plannen voor komend jaar?

"Ik zou graag een album opnemen met louter akoestische gitaar, maar dat is voorlopig nog een droom die vanwege tijdgebrek niet vervuld zal worden. We hebben met Angra enkele concerten in Zuid-Amerika gepland. Later dit jaar probeer ik nog in Europa te spelen met mijn eigen band, maar er zijn ook uitnodigingen om dat samen met Amerikaanse muzikanten te doen; we zien wel. Een Japanse tournee is ook twijfelachtig gezien de schade van het natuurgeweld. Verder ben ik al weer bezig met componeren voor mijn volgende soloalbum en er zijn ook plannen om een dvd op te nemen van Angra met orkest!"

Discografie (solo):

No Gravity (2004)

Universo Inverso (2007)

Fullblast (2009)

Discografie met Angra:

Holy Land (1996) 

Holy Live (Live) (1997)

Fireworks (1998)

Rebirth (2001)

Rebirth World Tour  (Live) (2003)

Temple Of Shadows (2004)

Aurora Consurgens (2006) 

Aqua (2010)